Onlangs plaatste ik het prachtige gedicht “Wanneer” van Monika Eberhart op mijn blog. Het gedicht is geschreven vanuit iemand met dementie, die vertelt hoe ze benaderd wil worden. Wat wil ze wel en wat niet? Wat is er belangrijk in de omgang. Dit gedicht op mijn blog bracht een enorme stroom reacties op gang. Ook Monika zelf reageerde! Ik was nieuwsgierig naar de persoon achter dit rake gedicht en vroeg of ik haar mocht bellen om wat meer over haar te schrijven op mijn blog. Heeft u het gedicht nog niet gelezen? Klik hier.
Als ik Monika bel is ze vlaggen aan het naaien voor haar dochter. Daarmee wil ze ook zeggen dat ze niet al haar vrije tijd bezig is met het thema dementie. Toch is ze een zeer bezige bij. Ik vraag haar hoe ze in contact is gekomen met dementie. “30 jaar geleden tijdens mijn werk in de thuiszorg”, vertelt ze. Ze is altijd blijven werken met mensen met dementie, zei het in verschillende functies. Nu werkt ze 3 dagen per week bij een activiteitencentrum, waar mensen met vergevorderde dementie komen voor dagbesteding. Daarnaast houdt ze een website bij (www.dementievandaag.nl) waar ze alle informatie, die ze over dementie verzameld heeft, op plaatst. Verder heeft ze een twitteraccount en zo hoopt ze zo veel mogelijk mensen te bereiken om hen te informeren over hoe je goed om kunt gaan met mensen met dementie: als gewone mensen (niet als kleuters), maar dan met enorm veel geduld. Al haar werk is er op gericht om uit te leggen hoe je mensen met dementie het beste kunt benaderen.
Dat doet ze via verhalen en via gedichten. Gedichten “In 2011 bedacht ik dat ik dementie meer onder de aandacht wilde brengen. Ik ben toen een facebookpagina (dementievandaag) gestart en ben daarvoor gedichtjes gaan schrijven. Het schrijven van gedichten ging vanzelf, tenminste als ik inspiratie heb. Ik kan dat niet inplannen, de inspiratie komt uit het niets”, vertelt Monika. Ze heeft nu een stuk of 15 gedichtjes geschreven, die te vinden zijn op de genoemde facebookpagina. Inmiddels heeft deze pagina al meer dan 12.500 likes. In mei 2014 schreef ze het gedicht ‘Wanneer’. En plaatste dat weer op facebook. “Dat het gedicht ontzettend veel mensen raakt, blijkt wel uit het feit dat het anderhalf miljoen mensen bereikte. “Gisteren was ik uitgenodigd om te spreken op een Alzheimercafé en ter afsluiting werd mijn gedicht voorgelezen. Het was een bijzonder moment, want – wat veel mensen voelen, voelde ik ook – , ik werd geraakt door de tekst.
Andere gedichten zijn te vinden op de site van Alzheimer Nederland. Klik hier voor meer gedichten.
Ik neem één gedicht over van deze site: ALZHEIMER Een onzichtbare vijand
Op een dag merk je het
Er is een vreemde in huis
Een ongenode gast
Zonder zich voor te stellen
Zonder zich bekend te maken
Het leven wordt anders
Gedrag verandert
Argwaan en achterdocht
Verwarring neemt toe
Wie is toch die indringer
Die langzaam maar zeker
Het leven zonder mededogen meedogenloos ontwricht
Liefde maakt plaats voor vertwijfeling
Verdriet verdringt de vreugde
De angst slaat toe
De dagen worden korter
De nachten niet lang genoeg
Ik zie een moeder verdwijnen
Haar wijsheid en haar kracht
Haar inzicht en haar vreugde
Verloren voor altijd Ik blijf van haar houden
Ik blijf haar troosten
Ik blijf voor haar zorgen
Tot de laatste dag
Ik verlaat haar niet
Zij verlaat mij
Dag lieve Mam…
Therese van der Toolen
Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.
Over dementie 