Zorgen
Ik zorg, jij zorgt, wij maken ons zorgen
Wij raken de draad van het leven steeds kwijt.
Wij weten niet hoe we het redden tot morgen,
Wat is in jouw spookhoofd nou realiteit?
Na weer een oneindige dwaalnacht vol onrust,
wil ik slapen zo diep en zo lang het maar kan.
En als jij, mijn sprookjesprinses, me dan zacht kust,
Ben ik weer voor even jouw dierbare man.
Dan wil je niet douchen en ook niet goed wassen,
je kleren vol vlekken, toch wil je ze aan.
Hoe krijg ik je toonbaar als je niet meewerkt?
Hoe zal ik dit keer met je weerstand omgaan?
Ik zet wel wat koffie en maak een ontbijtje,
Ik lees je wat voor uit de krant van vandaag.
Je neemt kleine hapjes en pelt nog een eitje,
want eitjes eten, ja dat doe je graag.
De boodschappenlijst is steeds langer geworden,
Ik durfde niet weg als jij thuis blijft alleen.
Misschien kan de buurvrouw hier even gaan zitten,
Ik fiets dan heel snel op en neer naar de Deen.
Zo zijn er steeds hobbels en vragen en zorgen,
of uitdagingen zoals dat ook wel heet.
We redden het wel weer vandaag en ook morgen,
Totdat ik jou en jij mij echt vergeet.
Gedicht van Anniek Kramer
Samen met Marcelle Mulder auteur van het boek ‘Op bezoek bij een dierbare met dementie, met ruim 60 ideeën om samen te genieten’. Verkrijgbaar in de boekhandel voor €15.
Wil je iedere week mijn blog in je mailbox? Ga dan naarhttps://dementienl.wordpress.com en klik in de rechterkolom bovenaan op ‘Volg dementie’.
Ook zou ik het fijn vinden als je dit bericht wilt delen via facebook of LinkedIn. Klik hier dan kom je op mijn site en deel daar via een simpele druk op de knop onderaan het bericht.