Dit is een boek van de hand van Cyrille Offermans, dat in 2006 uitkwam. Al wat langer geleden dus, maar de schets van het proces van dementeren van zijn moeder en zijn tante is treffend en herkenbaar beschreven.Hij beschrijft:
Hoe zijn moeder slordiger wordt:
‘Vroeger deed mijn moeder haar gebit altijd uit voor ze naar bed ging. Ik had het wel vaker op de badkamer in een glas water zien dobberen, tweedelig, als ik haar welterusten ging zeggen, vroeger al, als puber. Maar de laatste tijd deed ze het nog maar zelden uit, wist ik. Ze was in alle opzichten slordiger geworden, ook en vooral – en het meest hinderlijk en beschamend – op het gebied van de lichaamsverzorging.’
Hoe haar karakter verandert:
‘En nu ze de oorzaken van haar onvrede niet meer kende, was het indirecte protest, de kont tegen de krib, de obstinate weigering, nog zowat het enige expressiemiddel dat haar restte.’
‘Mijn moeder hield vroeger van gezelligheid, ik geloof niet dat ik overdrijf als ik haar een gezelligheidsdier noem, ze kon kletsen als de beste maar zeker zo goed luisteren, nu sprak ze alleen nog maar in monologen. Weliswaar doorspekte ze haar zinnen met vragen, maar in mogelijke antwoorden leek ze nauwelijks nog geïnteresseerd.’
Hoe hij denkt dat het voor haar is:
‘Ze stond er wel alleen voor. Niemand kon in haar hoofd kruipen en voelen wat zij voelde. Niemand kon zelfs niet voor één ogenblik, het duister peilen waarin ze zich voortbewoog, waarin ze radeloos naar de woorden zocht voor de dingen waarvan ze ook niet meer wist wat ze ermee aan moest, wat ‘we’ ermee aan moesten.
(Over zijn moeders tas) ‘Maar het ging niet om de inhoud. Mijn moeder kon haar tas niet missen. Het was haar enige houvast, afgezien van haar kleren het enige voorwerp dat haar nog verbond met de tijd voor de oorlog.’
Hoe opvalt hoe slecht het eigenlijk met haar gaat:
‘Als virtuoze in het verdringen van problemen en het camoufleren van ongemak was ze er tot dan toe in geslaagd haar geheugenverlies voor ons goeddeels verbogen te houden.’
‘…en dat het niet goed ging met mijn moeder. Dat ze hulp nodig had. Maar dat ze geen hulp kon verdragen. Dat ze zich vreselijk alleen moest voelen. Maar dat elk gezelschap haar irriteerde. Dat ze verlangde naar haar kinderen. Maar dat haar kinderen veranderd bleken in boze stiefouders.’
‘Dat was het grootste probleem: mijn moeder kende geen routines meer. Alles ging stroef, elke handeling liep alsof ze haar voor het eerst uitvoerde…’
Hoe om te gaan met zijn moeder die weer gelovig wordt, die meer drinkt dan goed voor haar is, die onophoudelijk praat. De kerk wordt ingeschakeld voor een geschreven verklaring, zodat ze kan lezen dat ze voor de kerkdienst mag eten. De sherry wordt aangelengd met water, omdat het verstoppen niet werkt.
Hoe hij er zelf mee om wil gaan:
‘Mij leek het uiteindelijk humaner haar niet meer voor vol aan te zien. Hooggespannen verwachtingen bewezen haar geen eer, ze maakten het alleen maar erger. Een zekere meegaandheid leek me verstandiger.’
Over op bezoek gaan bij zijn moeder in het verpleeghuis:
‘Ik durfde niet naar binnen te gaan, bang dat mijn moeder me niet meer zou laten gaan.’
‘Wist ik jarenlang niet in welke toestand ik haar zou aantreffen, nu is de kans groot dat het wel meevalt, nou ja, dat er in haar deplorabele situatie een zekere continuïteit, dus ook een zekere gewenning is ingetreden.’
En het boek eindigt liefdevol: ‘Ik nam een hand van haar vast, ging vlak bij haar zitten. Zachtjes zongen we Lili Marleen, het lievelingslied van alle mentale deserteurs. Een paar minuten later was ze weer rustig. Kom, zei ze, we gaan naar huis.’
Samen met Marcelle Mulder auteur van het boek ‘Op bezoek bij een dierbare met dementie. Met ruim 60 ideeën om samen te genieten.’ Te koop in de boekhandel voor€15.
Na de zomervakantie worden de wekelijkse blogs weer voortgezet. Fijne zomer.
Wil je iedere week mijn blog in je mailbox? Ga dan naarhttps://dementienl.wordpress.com en klik in de rechterkolom bovenaan op ‘Volg dementie’.
Ook zou ik het fijn vinden als je dit bericht wilt delen via facebook of LinkedIn. Klik hier dan kom je op mijn site en deel daar via een simpele druk op de knop onderaan het bericht.
Over dementie 