Samenwerken met familie

Hoe werk je samen met familie? Hoe zorg je dat zij zich vanaf het eerste moment welkom voelen in het verpleeghuis? Hoe houd je de naasten betrokken bij de bewoners in het verpleeghuis? 

Samenwerken met de familie wordt door veel zorginstellingen belangrijk gevonden. maar ook moeilijk! Want hoe pak je dat aan? Hoe communiceer je met de familie? Hoe betrek je de naasten bij het dagelijks leven of juist bij de extra activiteiten?

Het contact met vertrouwde mensen is voor bewoners van het verpleeghuis zó belangrijk. Mensen die hun geschiedenis kennen en weten wat ze in hun leven gedaan hebben. Mensen die hen een zoen geven of een aai over de bol. Mensen die speciaal voor hen komen.

Bij de ‘intake’ gaat het vaak over persoonsgegevens, medicijnen, eten en drinken. Niet onbelangrijk, zeker niet! Maar hoe zou het voelen als de eerste vraag luidt ‘Waar wordt uw naaste gelukkig en blij van?’ Wat kunnen wij daarin betekenen? En wat zou uw bijdrage daarin kunnen zijn? Hoe kunnen we daar samen voor zorgen? Probeer het eens zou ik zeggen!

In Denkbeeld (vakblad over dementie) van april 2017 staat een interview van Melle Knulst met ons (Anniek Kramer en Marcelle Mulder). Wij praten over samenwerking met familie, als iemand woont in een woon-zorgcentrum. We benadrukken dat het belangrijk is om zo snel mogelijk met elkaar in gesprek te gaan over de zorg. Wie doet wat? En hoe kan de zorginstelling de bewoner en zijn/haar familie – en andere naasten uit de mantelkring – ondersteunen? Want samenzijn met familie en vrienden is voor het levensgeluk van mensen met dementie zo belangrijk!
Klik op Samenwerken met familie in Denkbeeld april 2017 om het hele artikel te lezen.

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Klik op de site op ‘Volg dementie'(in de rechterkolom bovenaan) en vul je mailadres in.

Zingeving, ook dat nog?!

Vorige week bezocht ik het symposium ‘Zingeving, ook dat nog?!’. Dat het onderwerp leeft, bleek wel uit het grote aantal aanmeldingen. Maar wat is ‘zingeving’? Het gaat dan om vragen als:

• Wat beteken ik voor anderen?
• Wat laat ik na, als ik er niet meer ben?
• Wat wil ik (nog) doen in mijn leven?
• Ben ik in verbinding met anderen en hoe vul ik dat in?
• Wat inspireert mij?
• Hoe ga ik om met verlies en verdriet?

Nadenken over zingeving is vaak verbonden aan het ervaren van een verlies: verlies van een naaste, van gezondheid, van werk, van woonomgeving. Verlies leidt er toe dat je stil staat bij hoe je leven er zonder het verlorene uit zal zien. Waar sta je voor op, wat geeft je leven zin?

Ouderen verliezen veel. Ouderen die zorg nodig hebben, verliezen een deel van hun zelfstandigheid, gezondheid, mogelijkheden om voor zichzelf te zorgen. Hoeveel aandacht is er voor hun verhalen, gevoelens en gedachtes? ‘Ik hoop dat ik morgen niet meer wakker word’ of ‘wat moet ik hier nog?’ Het zijn uitlatingen van ouderen die aanknopingspunten bieden om met hen in gesprek te gaan. Maar hoe doe je dat?

Innerlijke ruimte
Als je hoofd vol zit met zorgen, lijstjes, acties en dergelijke, dan is er weinig ruimte om aandacht te geven aan anderen. Juist échte aandacht – volle aandacht – kunnen geven, maakt het verschil tussen een goede en een minder goede zorgverlener. Met échte aandacht luister je intenser, kijk je beter, ben je opener en milder en houdt je beter rekening met wie de ander is. Het betekent dat je ‘present’ bent. Daardoor kun je aanvoelen wat die ander nodig heeft: een luisterend oor, een troostend woord, een arm om de schouder.

Aandacht voor zingeving kun je leren
Hoe worden zorgverleners toegerust om aandacht te hebben voor de behoefte van hun cliënten of bewoners om te praten over zingeving of zingevend bezig te zijn? Aandacht hebben voor zingeving, voor levensvragen, dat kun je leren. Allereerst door jezelf te leren kennen. Hoe sta jij in het leven, wat zijn jouw normen en waarden, hoe beïnvloedt dat je werk? En welke vragen kun je stellen aan anderen, welke signalen kun je oppikken en hoe reageer je dan?  Ik noem een aantal om daarmee aan de slag te gaan:

• Gratis: Tien lesbrieven over zingeving en levensvragen voor zorgmedewerkers. Klik hier.
• Gratis: Werken aan mentaal welbevinden, levensverhalen, de kracht van narratieve zorg. Klik hier.
• Webapp: ‘Omgaan met levensvragen van VIAA hogeschool Zwolle. Klik hier.
• Boek: Zingeving in Zorg en welzijn. Klik hier.
• Boek: Bezielde jaren: een boek dat aan de hand van 12 thema’s laat zien hoe je dagbesteding en zingeving kunt combineren. Klik hier.

Mogelijke vragen om zelf het gesprek te openen (als je daar de ruimte voor voelt): ‘Hoe kijkt u terug op uw leven?’, ‘Met wie voelt u zich verbonden?’, ‘Kunt u iets vertellen over de ringen die u draagt?’, ‘Hoe was het om …  (te trouwen, kinderen te krijgen, te verhuizen, etc)? ‘Waar put u kracht uit?‘.

Bij mensen met dementie  wordt het moeilijk(er) om zelf zin te geven aan het leven, bijvoorbeeld omdat initiatief nemen niet meer gaat. Als naaste of zorgverlener kun je daarbij helpen. Als praten niet meer (zo goed) gaat – is het belangrijk om aan te sluiten bij het gevoel. Wat zie je? Hoe voelt iemand zich? Is iemand verdrietig, blij, boos? En kun je dat benoemen en vragen of het klopt? En hoe kun je mensen (met dementie) het gevoel te geven dat ze belangrijk zijn voor jou. ‘Ik word zo blij als ik u zie glimlachen!’ ‘Ik vind het zo fijn om u te zien genieten van het eten’. ‘U maakt mij blij’. Zo simpel kan het zijn.

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Klik op de site op ‘Volg dementie'(in de rechterkolom bovenaan) en vul je mailadres in.

Levensverhaal centraal bij dementie

 Ieder mens heeft een unieke geschiedenis. Iemand met dementie vergeet die eigen geschiedenis. Steeds verder brokkelt het geheugen af. Een foto of een vraag, kan een herinnering weer levend maken en zo kan er genoten worden van een moment van herkenning samen. Een levensboek met informatie is daarbij handig. 

Als een nieuwe bewoner in een zorginstelling komt wonen, wordt er veelal medische informatie opgenomen in het dossier. Maar echt contact ontstaat doordat je iemand kent en kunt aansluiten bij zijn of haar belevingswereld. In het zorgleefplan is niet altijd even veel ruimte voor de levensgeschiedenis. En wie leest die informatie? Vrijwilligers kunnen sowieso niet in het dossier.

Om het levensverhaal van de bewoner vast te leggen zijn er diverse mogelijkheden. Dit kan bijvoorbeeld op themabladen, die ingevuld worden door de contactpersoon van de bewoner. Je kunt dit ook al eerder doen, samen met diegene die het verleden aan het vergeten is. Voeg bladen met foto’s toe en handig is het om de namen met plakkertjes erbij te zetten, zodat iemand niet hoeft te raden.

Ben je geïnteresseerd in een in te vullen ‘levensboek’? Vul het formulier hieronder in en ik stuur een invulboek (voor eigen niet commercieel gebruik) naar je toe. AANVRAGEN IS NIET MEER MOGELIJK.

Een boek kopen kan ook bijvoorbeeld via MéMé (18,50). Klik hier of hier.

Een andere leuke manier om wat vaker – via een filmpje – aanwezig te zijn in het leven van je naaste met dementie zag ik onlangs op Youtube. Klik hier.

Samen genieten van en  met elkaar. Daar gaat het om!

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Klik op de site op ‘Volg dementie'(in de rechterkolom bovenaan) en vul je mailadres in.

Jonge mensen met dementie op tv

Wat gebeurt er met mensen die in de kracht van hun leven staan en de diagnose ‘dementie’ krijgen? Wat is de impact en welke plannen maak je (nog)? Deze vragen staan centraal in de 6 afleveringen van ‘Voor Ik Het Vergeet’. Angela Groothuis volgt hiervoor 6 jonge mensen met dementie, in elke aflevering één. 

Afgelopen dinsdag 4 april was de eerste aflevering. Daarin maken we kennis met Maarten. Hij is 31 jaar en heeft Fronto temporale dementie, een vorm van dementie, die leidt tot snelle achteruitgang. Maarten woont niet meer thuis. ‘Dat ging niet meer’, zo vertelt zijn vrouw Sandy. Het was niet veilig meer voor hun 3-jarig dochtertje Eva. het duurde anderhalf jaar voordat de diagnose gesteld werd, eerst werd gedacht aan een burn out.

Zo volgen we Sandy die op bezoek gaat bij Maarten met hun dochtertje Eva. We zien ze samen op bezoek in het ouderlijk huis van Maarten en horen hoe dat is voor de familieleden. Hij wordt meegenomen naar zijn oude werk en naar de camping waar ze vroeger veel kwamen. Maar, ‘hij weet niks meer over vroeger’. Zijn 32e verjaardag wordt met veel mensen gevierd, want misschien is het de laatste verjaardag die hij nog bewust meemaakt. En alhoewel zijn woordenschat dan al ernstig is aangetast, zingt hij ‘Lang zal hij leven’ nog uit volle borst mee. Ook het moment waarvoor ze allen vreesden komt in beeld: het moment dat hij zijn naasten niet meer herkent. ‘Het is een rouwproces, al neem ik niet de tijd om te rouwen’, vertelt Sandy.

Het is een inkijkje in het leven van mensen die tot kort daarvoor nog volop in het leven stonden. Je ziet wat voor invloed deze ziekte heeft op de levens van betrokkenen, je voelt mee met de onmacht en het verdriet.

‘Voor Ik Het Vergeet’ is in samenwerking met Alzheimer Nederland tot stand gekomen om meer erkenning en begrip te krijgen voor deze ingrijpende ziekte. Klik hier om de aflevering terug te zien (registreren is nodig).

Volgende afleveringen zijn te zien op dinsdagen bij RTL 4 om 21.30
———————————————————————————————————————————–
Nog een mooi verhaal lezen over hoe een kleindochter haar oma met dementie ‘leert’ bezoeken? Ze deelt haar persoonlijke verhaal omdat ze een boodschap heeft aan alle kleinkinderen van mensen met dementie: laat ze niet zitten. Klik hier.

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Klik op de site op ‘Volg dementie'(in de rechterkolom bovenaan) en vul je mailadres in.

Samen zingen bij dementie

 

 

 

 

Woensdagochtend  even voor tienen. De leden van het koor ‘Con Amore’ druppelen binnen. Locatie is het woonzorgcentrum Liduina van Laurens in Rotterdam. Het is in meerdere opzichten een ‘gemengd koor’.

Mensen met dementie (uit Liduina en uit de buurt) zijn samen met iemand uit de kring van naasten, lid van het koor.  Onno bijvoorbeeld, komt wekelijks uit Oosterhout om samen met zijn schoonzusje bij het koor te zingen. ‘Ik vind het helemaal geweldig. Ik kom vrolijk binnen en ga nog vrolijker weg. Als we hier zijn, dan zie ik dat mijn schoonzus meezingt, ze doet mee, waar haar dat anders veel moeite kost. Haar meedoen is voor mij een beloning. En ik zing zelf ook veel vaker in de auto, thuis en vanmorgen nog in het zwembad’.

Een serie bekende liederen wordt vol enthousiasme gezongen. Van ‘De mosselman’ tot Somewhere over the rainbow. Koorleden worden uitgenodigd om naast Yvet van der Tuin, die piano speelt, de coupletten te komen zingen, terwijl de rest van het koor op de achtergrond zingt. Ook is er ruimte om lekker mee te bewegen en een dansje te doen. Natuurlijk is er een pauze met koffie, thee en koek. Om 12 uur volgt het vaste afscheidslied van het koor: nu vaarwel, wees vrij en blij, ik denk aan jou, doe dat dan ook aan mij……Want ergens bij horen, dat is een basisbehoefte van ieder mens.

Na afloop praat ik kort met deelnemers Heleen en haar zoon Steven. Heleen vertelt stralend hoe fijn het is om te zingen en dat het nog fijner is dat ze dat samen met haar zoon doet. Dat is precies de reden waarom Marjan van Dorp het koor heeft opgericht. Zij vond het belangrijk om leuke activiteiten te organiseren in de dementiezorg. Met haar bagage als ouderenadviseur en casemanager dementie zoekt ze naar een combinatie van plezier en tegelijk naar mogelijkheden om de mantelzorgers met elkaar in contact te brengen en hen eventueel van advies te voorzien. Samen zingen: doen zou ik zeggen!

Zomaar wat andere plaatsen waar een ‘gemengd’ koor is: In Rotterdam: klik hier.  In Alkmaar: klik hier, in Sneek: klik hier,  in Assen: klik hier, in Vlaanderen: klik hier,

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

Om mijn wekelijkse blog te in je mailbox te ontvangen kun je op de site (in de rechterkolom bovenaan) op ‘Volg dementie’ klikken. DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.