Op woensdagavond worden in Vlaardingen alle honden getraind. Daar kwam ik achter toen ik onderweg was naar een bijeenkomst voor jonge mantelzorgers aldaar. Hugo Borst las voor uit zijn boek ‘Ach, moedertje’, hij vertelde over zijn leven als mantelzorger en ging in gesprek met de aanwezigen. Namens Samen dementievriendelijk was ik aanwezig om mensen te informeren over onze activiteiten.
Hugo begint met een grap ‘je bent hier beter af dan voor de buis’. Zijn favoriete club Feijenoord speelt die avond een wedstrijd die ze zeker gaan verliezen. Dan leest hij een aantal stukken voor uit zijn laatste boek. Het roept bij veel mensen herkenbaarheid op. De kwetsbaarheid die je voelt als je naaste dementie heeft, de machteloosheid die je kunt voelen in de zorg die je geeft en de schuldgevoelens waar je mee worstelt omdat je nooit alles kunt doen wat nodig is. ‘Altijd weer die schuldgevoelens, je leert er nooit mee leven, hoezeer je jezelf ook toespreekt’, zegt hij.
Hugo is ‘opgegroeid met dementie’. Zijn opa en oma hadden de ziekte en ook 4 zussen en een broer van zijn moeder. En zijn moeder zelf natuurlijk, over haar schrijft hij al jaren columns, die zijn verwerkt tot 2 boeken.
De tweede helft van de avond worden vragen gesteld en komen we te spreken over de casemanager. Hoe belangrijk het is dat die aanwezig is bij de opname in het verpleeghuis. Het is emotioneel bijzonder heftig om je naaste ‘weg te brengen’ en op zo’n moment is het heel fijn om vergezeld te worden door iemand die je kent en je begrijpt en die weet wat er gaat komen. Blijkbaar mag het nu (nog niet), maar is dat reden om het niet te doen? En hoe fijn zou het zijn als het verpleeghuis na de eerste nacht contact opneemt met de familie om even te vertellen hoe het gegaan is.
Hugo is een soepele spreker en gespreksleider. Hij vertelt levendig uit eigen ervaring, doorspekt met een grap hier en daar, goed om de emotie ruimte te geven. Hij nodigt de aanwezigen uit om ervaringen te delen en doet een oproep ‘Klaag als je niet tevreden bent met de geleverde zorg’. Ga er over praten en laat het er niet bij zitten!’
De honden en hun baasjes zitten al weer thuis als ik ’s avonds om half twaalf weer naar huis toe rijdt. Peggy van Rij: bedankt voor het organiseren van deze avond!
Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.
Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.
Over dementie 
Hoi Anniek, Interessant stukje. Nog een vraag: wat maakt jonge mantelzorgers anders dan oudere? Waar bleken zij hulp bij te kunnen gebruiken? Groetjes, Tineke pS Hugo B is een Spartaman! Ook Rotterdam. Succes met het werk en bedankt voor weer een paar goede ideeën.
LikeLike
Ha Tineke,
Alvorens naar de avond te gaan, was ook mijn eerste vraag ‘wat is een jonge mantelzorger?’ Antwoord: je bent zo jong als je je voelt. Er waren dan ook mensen van alle leeftijden gekomen, ik denk wel vooral kinderen van een ouder met dementie. Zij zitten vaak in de situatie dat ze een eigen gezin hebben en daarbij ‘ineens’ of geleidelijk aan de zorg voor een ouder erbij krijgen.
En Hugo is zeker ook een Spartaman, gezien de competitiestart ook geen club om heel vrolijk van te worden. GElukkig hebben ze afgelopen weekend gelijk gespeeld.
LikeLike