Werkboekje voor kinderen over dementie

Hoe leg je uit aan kinderen wat dementie is? Hoe zorg je dat ze er niet bang van worden, maar op zoek gaan naar informatie en er op een speelse manier kennis mee maken? Chaos in de bovenkamer is een werkboekje voor kinderen tussen de 9 en de 12 jaar waarin informatie is opgenomen over dementie en tegelijk ook opdrachtjes staan om die informatie te verwerken. 

Met hoofdstukjes als ‘Wat is dementie’ en ‘Op bezoek bij’ worden kinderen meegenomen in de wereld van dementie. het is een boekje om in te lezen, te schrijven en te plakken. Mooi vormgegeven en daardoor aantrekkelijk. En ook goed bruikbaar voor mensen die de Nederlandse taal niet zo goed machtig zijn en toch iets over dementie willen begrijpen.

Klik hier voor de site van het boekje. Op bol.com kun je een goede indruk van het boekje krijgen. Klik hier.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

‘Speelruimte’ bij dementie

Adelheid Roosen zorgde voor haar moeder die dementie had. Ze vertelt daarover in mijn boek ‘Steun en troost bij dementie’: ‘Dementie is iets zeer pijnlijks. Het was schokkend om te zien dat mijn moeder merkte dat er dingen in haar hoofd kapot werden gemaakt en hoe ze dat probeerde te verbergen. Daar was ze steeds mee bezig. 

Daarnaast is mijn hart zo opengegaan; ik was niet bij mijn moeder weg te slaan, ondanks mijn volle agenda. Ik ging gewoon naast haar in bed liggen werken. Ik had altijd een vrij formele moeder, die allerlei regels had. Nu kon ik met haar spelen, dat had nog nooit gekund. Het was alsof ik 7 jaar was.

Door haar niet te corrigeren (dat wil je wel) en met haar mee te bewegen, kom je in wat ik noem ‘de tussenruimte’. Daar is plek voor verbeelding. Om daar te komen moet je stoppen met verlangen naar hoe zij was. Dat is heel moeilijk, maar ook heel rijk. Als het lukt, kun je weer genieten van het moment.’

Wat Adelheid hier benadrukt, is dat er twee werelden zijn, die van jezelf en die van je naaste met dementie. Door je eigen wereld te verlaten, kom je in de ‘speelruimte’. Daar kun je je verwonderen over wat je naaste met dementie zegt en ervaart. Ga er naar op zoek, stel er vragen over, verwonder je en beweeg mee met de ander. Als dat lukt, kun je – zoals Adelheid zegt – weer genieten van het moment.

Meer indrukwekkende verhalen over mensen die zorg geven aan een naaste met dementie, zijn te lezen in mijn boek ‘Steun en troost bij dementie‘.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

Gedicht: mijn vader lost op in dementie

Dominant, zo kun je hem wel noemen
Ondernemend, sterk, daar kun je hem om roemen
Onderhoudend, grappig en aanwezig
Pratend, lachend, vragend, altijd bezig.

En dan opeens wordt dat een beetje minder
zijn aandacht niet meer hier, maar eerder ginder
Lost zijn druk-zijn op, ontstaat onzekerheid
wordt hij stil en teruggetrokken, en hij lijdt.

Hij raakt langzaamaan de weg kwijt in zijn leven
Hij verleert de kunst van richting er aan geven
Hij doolt en vergeet waarheen hij wilde gaan
En hij verliest de zin in zijn bestaan.

Want hij weet wat er nu is en nog gaat komen,
Dat zijn leven wordt beheerst door boze dromen
Dat het oplossen van gaves is begonnen
En, dat deze strijd door niemand wordt gewonnen.

Wij omringen hem met liefde en met aandacht
Wij waarderen hem, bewonderen zijn kracht,
Wij zien hem goed, maar zien hem ook verbleken
Toch is er niets dat onze band ooit zal breken.

Rondom het thema ‘steun en troost bieden bij schuld, schaamte en spijt’ geef ik  lezingen en workshops voor familie, zorgverleners en vrijwilligers. Ik ben bereikbaar via menskapitaal@live.nl

Helaas is de radio uitzending over mijn boek ‘Steun en troost bij dementie’ afgezegd. hebben jullie nog ideeën voor publiciteit (jullie huisblad, een krant, een (lokale) omroep), laat je het me dan weten?!

Op 1 april aanstaande geef ik een workshop over het thema ‘schuld, schaamte en spijt’ tijdens het Landelijk congres ‘Dementie achter de voordeur’. Klik hier voor meer informatie.

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

Reisgids mantelzorg

Wat doe je als je partner ziek wordt? Welke mogelijkheden zijn er om zorg in te schakelen en wie betaalt dat? Wat doet de WMO, wat de WLZ?Wat doet een casemanager, een cliëntondersteuner WLZ of WMO, de wijkverpleegkundige en de mantelzorgmakelaar? Deze reisgids mantelzorg begeleid je op je reis door zorgland. 

In Nederland is de zorg goed georganiseerd, maar ook heel onoverzichtelijk. Er zijn zoveel verschillende mogelijkheden, dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien. Dit boekje zet het voor je op een rijtje en doet dat door 4 routes te schetsen:

A. Van acute zorg via een zorghotel of herstelbed terug naar huis of naar een aanleunwoning.
B. Van het ziekenhuis via (geriatrische) revalidatie, zorghotel of herstelbed terug naar huis.
C. Van huis naar een verpleeghuis, het hospice of thuis met terminale zorg.
D. Bij dementie, van huis naar dagopvang, zorghuis of verpleeghuis.

Elke route wordt aan de hand van een concreet voorbeeld toegelicht. Route D (dementie) vertelt in het kort over Victor, die via de wijkverpleegkundige thuiszorg krijgt, na een val. De huisarts zoekt contact met de casemanager dementie en zorgt zo voor ondersteuning. ‘Wie kom je allemaal tegen’, is dan ook een onderdeel van iedere route. Ook wie wat betaalt en waar je verder informatie kunt vinden, wordt beschreven.

Er is een hoofdstuk gewijd aan hoe je goed voor jezelf kunt zorgen, boordevol tips als ‘Accepteer het trage tempo van degene voor wie je zorgt. Als mantelzorger wordt je gedwongen te onthaasten.’

Van de zorgprofessionals die je op je route tegen kunt komen zijn portretten opgenomen, waardoor je begrijpt wat hun werk inhoudt: de wijkverpleegkundige, de cliëntondersteuner WMO en WLZ, de praktijkondersteuner ouderenzorg, de transferverpleegkundige, de mantelzorgmakelaar, de Mezzo mantelzorglijn en de casemanager dementie. Dan is ook meteen duidelijk dat de zorg complex georganiseerd is. Aan het eind van de reisgids staat een handig en nog langer overzicht, waarin ook alle instanties zijn opgenomen waar je tijdens ‘je reis’ mee te maken kunt krijgen. Dan weet je zeker dat het niet aan jou ligt als je de weg kwijt raakt.

De reisgids voor mantelzorg (geschreven door Lodewijk Schmit Jongbloed en Daphne Riksen) probeert alle informatie overzichtelijk te ordenen. Het boekje doet de naam ‘reisgids’ eer aan. Mijn tip is daarnaast: schakel ook altijd snel een cliëntondersteuner, casemanager dementie of zorgmakelaar in. Het is hun vak om de weg te weten en jouw gids te zijn in het oerwoud aan regelingen.

Lodewijk is maandag 4 maart om 19.00 uur te horen op de radio bij BNR Nieuwsradio in het programma van Harmke Pijpers.

Zelf ben ik dinsdag 12 maart op NPO radio 1 te beluisteren tussen 22.00 en 23.00 uur in Langs de Lijn en omstreken over het boek ‘Steun en troost bij dementie’.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt.

Hoe ga ik om met een vriendin met dementie?

Een vroegere buurman (laat ik hem Gerard noemen) benaderde mij met een vraag: een vriendin (ik noem haar Coby) van hem en zijn vrouw is aan het dementeren. Ze woont nog zelfstandig in een flat met ouderen, maar heeft niet veel contact met de andere flatbewoners. Gerard gaat regelmatig bij haar langs, belt haar dan van tevoren om te vragen of het schikt. De laatste keren dat hij belde, had ze steeds een smoes waarom hij niet kon komen. Wat te doen?

Gerard besprak het met Coby’s dochter. Zij heeft te horen gekregen dat haar moeder niet meer wil dat Gerard nog langskomt, omdat mensen in de flat opmerkingen gemaakt zouden hebben dat zij bevriend was met een getrouwde man en dat wil ze niet. Zij wil nu dat hij alleen nog langskomt, samen met zijn vrouw. De dochter heeft haar moeder niet op andere gedachten kunnen brengen.

Gerard schrijft mij dat het hem pijn doet, omdat hij veel voor Coby gedaan heeft. Hij snapt dat hij haar besluit moet accepteren, maar wil graag dat Coby hem zelf uitlegt waarom hij niet meer alleen mag komen. Hij wil het graag bespreken. Coby’s dochter en zijn eigen vrouw raden hem af om hierover met haar in gesprek te gaan. Ze adviseren om voortaan samen met zijn vrouw bij haar langs te gaan. Wat is het beste, vraagt hij mij.

Beste lastig zo’n vraag. Mijn antwoord bevatte een aantal elementen:

• Mensen met dementie hebben mensen zoals jij super hard nodig. Je helpt haar, bezoekt haar en behandelt haar als een vriendin en niet als een zieke, dat is heel fijn voor haar.
• Dat maakt misschien wel, dat je van haar verwacht dat ze zich gedraagt als een vriendin en als een rationeel denkend en handelend mens. En dat is ze nu niet meer. Haar hersenen zijn aangetast en dat beïnvloedt haar gedrag. Welke invloed dat heeft, is bij iedereen anders. Het betekent wel, dat degene met dementie, zich meestal niet goed meer kan aanpassen.
• Vanuit onze logica, zou je haar willen uitleggen, dat het onzin is, dat ze het niet (meer) goed vindt dat jij alleen komt. En als ze niet ziek was, zou het ook begrijpelijk zijn, dat je wilt dat ze dat zelf aan jou vertelt en uitlegt. Maar onze logica geldt niet meer in de wereld van de dementie. Het is de kunst haar wereld te begrijpen, want het zal haar moeilijk lukken om jouw logica te begrijpen.
• Het kan best zijn dat de norm ‘niet alleen met een getrouwde man zijn’ iets is wat haar vroeger als jong meisje is ingeprent en dat dat op dit moment voor haar belangrijk is.
• Iemand verandert constant en heeft daar zelf niet altijd zicht op. Het kan betekenen dat deze fase, waarin ze niet wil dat jij alleen komt, ook weer voorbij kan gaan.
•  Mooi dat je kunt toegeven dat het je verdrietig maakt. Het is ook verdrietig, dat ze jouw vriendschap uitlegt op een verkeerde manier. Alleen is ze daar niet meer op aan te spreken. Daarom is het ook heel goed dat je het met haar dochter hebt besproken. Daar kun je je verdriet uiten en ook bij je vrouw.
• Hou vol met bij haar langs te gaan (met je vrouw), dat maakt haar leven rijker. Kijk naar wat nog wél kan, en geniet daarvan.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt.

Zorg bij dementie: wie is de held?

Onlangs las ik in de krant een artikel over de opkomst van het populisme. Het herinnerde me aan een uitspraak van een zorgmanager, dat ze tegenwoordig zoveel meer tijd kwijt is aan gesprekken met ontevreden naasten. Zou het iets met elkaar te maken hebben?

In het krantenartikel wordt gesproken over ‘framing’. Dat is een manier van communiceren om iemand te overtuigen van jouw mening, waarbij woorden en beelden zó gekozen worden dat bij de ontvanger een sterke emotie wordt opgeroepen. Er zijn 3 rollen in een ‘frame’: de held (de redder), het slachtoffer en de schurk (de aanklager). De held is daarbij natuurlijk de ‘goede partij’, de schurk is de slechterik die slachtoffers iets aan doet.

Hoe is dit te vertalen naar de zorg? Degene die zorg nodig heeft, kun je zien als een ‘slachtoffer’, hem of haar is iets overkomen, waardoor het leven zelfstandig leiden niet meer (helemaal) mogelijk is. Er is een held nodig, iemand die zich opoffert om de benodigde zorg te geven. Dat is vaak de partner, maar natuurlijk ook kinderen, buren, vrienden etc.

Zodra iemand verhuist naar het verpleeghuis, gaat deze rol (groten)deels over naar de professionele zorgverleners, zij gaan dan immers de benodigde zorg verlenen. Dan is de rol van schurk nog over. Dat is de rol van degene die klaagt, die boos is, die vindt dat de ander het niet goed doet. Het kán zijn dat degene die lange tijd intensief zorg heeft gegeven en die zorg uit handen moet geven (loslaten), terecht komt in die rol van aanklager. Zeker als de zorginstelling de naasten geen warm welkom geven en ze betrekken bij de zorg.

Dit kan nog versterkt worden door de mooie, verwachtingsvolle woorden die verpleeghuizen op hun site publiceren over de zorg die ze geven. Ik noem er zomaar wat: persoonsgerichte zorg, echt leren kennen, normale leven voortzetten, lekker naar buiten kunnen, beschermd, zonnig, betrokken etc.

En als je dan als naaste merkt, dat er aan die mooie woorden niet altijd invulling wordt gegeven, roepen we het dan niet zelf over ons af, dat mensen klagen? Zeker als ze ook nog worstelen met het feit dat ze de zorg uit handen hebben moeten geven?

Ik wil er voor pleiten dat de naasten zorgvuldig en eerlijker geïnformeerd worden over wat er mogelijk is in de zorg: kan iemand echt kiezen hoe laat hij wil opstaan? Kan iemand voor het ontbijt havermout eten of alleen belegde boterhammen? En als iemand dan gekozen heeft voor bruin brood met kaas, krijgt hij dat dan iedere ochtend of is variatie mogelijk? Is er halal eten of vegetarisch eten? Hoe vaak kan iemand naar buiten en is daar personeel voor beschikbaar? Kortom:

• aandacht voor persoonlijke voorkeuren,
• aandacht voor het feit dat die keuzes een momentopname zijn in een voortschrijdend ziekteproces en
• dat voorkeuren kunnen veranderen
• vastgelegd in een realistisch zorgplan,
• dat regelmatig wordt bijgesteld.

Hoe meer de zorg samen met de naasten kan worden vormgegeven, hoe minder de rol van aanklager gekozen hoeft te worden, waardoor je samen in de heldenrol terecht komt.

Rondom het thema ‘steun en troost bieden bij schuld, schaamte en spijt’ geef ik  lezingen en workshops voor familie, zorgverleners en vrijwilligers. Ik ben bereikbaar via menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

Nieuw boek: Steun en troost bij dementie

Ik ben hartstikke blij, dat ik kan bloggen over mijn nieuwe boek: STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE. Het boek is vanaf heden te koop (prijs: € 19,95).
In het boek ga ik in gesprek met zorggevers (zo noem ik mantelzorgers) en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt. Dergelijke gevoelens komen in gesprekken veel minder snel aan de orde, maar kunnen wél zwaar op iemand drukken.
In de inleiding wordt uitleg gegeven over schuld, schaamte en spijt. Wat is dat precies en wat is het verschil tussen die gevoelens? Ter toelichting worden citaten gebruikt uit verschillende boeken over dementie.
In deel één staan elf verhalen van partners en kinderen die zorg dragen voor een naaste met dementie. Ze vertellen over het ontstaan en verloop van de ziekte en wat ze zoal hebben meegemaakt rondom de ziekte. Ze staan stil bij hun ervaringen met schuld, schaamte en spijt: welke rol spelen deze gevoelens bij de zorg die ze geven en welke manieren hebben zij gevonden om met dergelijke gevoelens om te gaan? Dit is ook de kern van het boek: wat biedt hen steun en troost, nodig om de zorg vol te kunnen houden.
Veel zorggevers verbergen hun zorgen en gevoelens en ervaren een taboe om over de dementie en de (zware) zorg te praten. Herkenning voelen, weten dat je niet de enige bent die worstelt, is één van de steun- en troostbronnen die dit boek te bieden heeft.
In deel twee komen professionele zorgverleners aan het woord: een praktijkondersteuner van de huisarts (poh) ouderenzorg, twee casemanagers, de coördinator van het Alzheimercentrum/migrantenpoli van het Erasmus MC, een verpleeghuismaatschappelijk werkster, geestelijk verzorgenden, Manu Keirse, de Belgische rouwspecialist en een auteur over zelfvergeving.
Zij schetsen aan de hand van talloze voorbeelden wat zij kunnen betekenen voor naasten van mensen met dementie. Wat komen zij tegen aan gevoelens van schuld, schaamte en spijt? En wat kunnen zij bieden aan steun en troost? Zes van hen zijn geestelijk verzorger (PKN, katholiek, hindoestaans, islamitisch, ongebonden) en zij lichten toe wat hun levensbeschouwing te bieden heeft aan mensen die worstelen met schuld-, schaamte- en spijtgevoelens.
‘Schuldgevoelens hebben te maken met liefde en verantwoordelijkheid, ze zijn daar een teken van.’
‘Hij had haar eeuwige trouw beloofd en worstelde daarmee. Ik zie dat bij veel echtparen.’
’Schuldgevoel roept vaak alertheid en daadkracht wakker, schaamte verlamt.’
‘Als deze gevoelens niet bespreekbaar worden, dan kan je er in rond blijven tollen.’
Naast de interviews zijn enkele gedichten opgenomen. Ook dat zijn troostgevers: zij bieden ruimte om woorden van herkenning, op geheel eigen manier, binnen te laten komen.
In het nawoord wordt een ruime samenvatting gegeven van alle genoemde bronnen van steun en troost. Zo wordt het een praktisch boek, dat aan iedereen die te maken heeft met dementie, de uitnodiging biedt om openlijk over gevoelens te spreken en op zoek te gaan naar steun en troost.
Klik hier om naar de site van het boek te gaan. Klik hier om het boek te bestellen bij uitgeverij Elikser (gratis verzending).

Ik zou het heel fijn vinden als je dit bericht met zoveel mogelijk mensen wilt delen!

Op de homepage op deze site (zie onder het bericht) kun je het bericht mailen, tweeten, delen op LinkedIn, etc. Natuurlijk is het ook fijn als je recensies schrijft (bv op Bol.com) of andere websites.

Anniek Kramer, Auteur van STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt.

Rondom het thema ‘steun en troost bieden bij schuld, schaamte en spijt’ geef ik lezingen en workshops voor familie, zorgverleners en vrijwilligers. Ik ben bereikbaar via menskapitaal@live.nl

Leren over dementie

Je zorgt voor een naaste met dementie. Maar hoe weet je eigenlijk wat goede zorg is? Hoe leer je om die zorg te geven. Daar zijn natuurlijk veel manieren voor. Je kunt er over lezen, je kunt met lotgenoten praten, met je casemanager of een ander hulpverlener. Een andere manier is een cursus volgen. 

iSupport
Er komt een nieuwe cursus op de markt die gemaakt is door mensen zoals jij (die zorgen voor iemand met dementie) en professionals. De cursus behandelt in 23 lessen de volgende 5 thema’s:

1. Wat is dementie?
2. Wat betekent het om mantelzorger te zijn?
3. Het verlenen van hulp bij activiteiten en persoonlijke verzorging
4. Hoe zorg je ook nog goed voor jezelf?
5. Hoe gaat je om met moeilijk gedrag van je naaste?

Welke lessen je wilt volgen, in welke volgorde en in welk tempo: je besliste het helemaal zelf. Een ervaringsdeskundige kan ondersteuning geven via de mail.

Hulp gevraagd
Om de cursus verder vorm te geven wordt er gezocht naar mantelzorgers die de cursus willen volgen (dat is gratis) en die daarnaast drie maal (bij de start, na 3 en na 6 maanden) een vragenlijst willen invullen over de cursus. Het onderzoek wordt gedaan door de VU in Amsterdam en wordt gesteund door Alzheimer Nederland.

Interesse?
Wil je meer weten over de cursus of over deelname, kijk dan op de site om er meer over te lezen. Klik hier.
Let op: Op dit moment bestaat er een kans dat je na aanmelding in de ‘controle’groep terecht komt. Dat wil zeggen dat je 3 maanden moet wachten totdat je toegang krijgt tot de cursus.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt.

Langer thuis met dementie in 10 punten

Deze kerst kreeg ik het boekje ‘Langer meedoen’ van Alzheimer Nederland cadeau. Het bevat tien verhalen waarin mensen met dementie een voor hen passende manier hebben gevonden om bij de maatschappij te blijven horen. Het is een oproep om ons meer te verplaatsen in mensen met dementie en zo de wereld voor hen wat makkelijker en toegankelijker te maken.

Moniek (56 jaar, diagnose dementie) vertelt hoe belangrijk het voor haar is om lotgenoten te ontmoeten in het Odensehuis. Zij hebben aan een half woord genoeg en dat is van grote waarde. Mevrouw De Bruin (mantelzorger) vertelt dat het moeilijk is om een hulpvraag te stellen en dat je maar door wilt blijven gaan met zorgen.

Ieder verhaal leidt naar een advies aan de gemeente om maatwerk te leveren aan mensen met dementie en hun naasten. Zo pleiten zij voor goed en betaald vervoer van deur tot deur naar de dagbesteding en sociale activiteiten. En voor goede voorlichting voor mantelzorgers over alle mogelijkheden die er zijn om ondersteund te worden. Natuurlijk staat ook maatwerk bij dagbesteding in het rijtje.

Een mooi verhaal is dat van Mira. Toen haar moeder, die dementie had, overleed, plaatste ze een advertentie in de krant om iedereen te bedanken die haar moeder hielp te zijn wie ze was. Twello bewees haar dementievriendelijkheid als mooi voorbeeld voor iedere gemeenschap.

Gemeentes hebben een belangrijke taak bij de ondersteuning van mantelzorgers en mensen met dementie. Ik hoop dat ze met al hard met alle goede adviezen uit het boekje aan de slag zijn.

Klik hier om de focusbrief dementie voor gemeenten van Alzheimer Nederland te lezen.

In de Belgische film ‘You’ll never walk alone’,(10 minuten) leggen mensen met dementie, mantelzorgers, politici en medewerkers uit de zorg uit, waarom dementie op lokaal niveau een cruciaal thema is.

p.s. In mijn vorige blog meldde ik dat ik mij lezing op de gezondheidsbeurs op 8 maart is. Dit moet zijn 8 februari.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

Een boek schrijven, dat is me wat

Een boek schrijven dat is een enorme klus. Ik maak dat nu voor de tweede keer mee. Daarom weet ik nu wel wat beter wat er allemaal aan vastzit. Het schrijven van het boek is natuurlijk het meeste werk, maar daaromheen is er nog heel veel meer te doen. 

Na afronding van het manuscript voor mijn boek ‘Steun en troost bij dementie’, volgde een lange zoektocht naar een uitgever. Die vond ik in Leeuwarden! Na een bezoek aldaar moest het manuscript nog helemaal gereed gemaakt worden. Had ik wel toestemming voor alle gebruikte citaten? Was de literatuurlijst helemaal op orde? En wilde Anne-Mei The er een voorwoord voor schrijven? Ja! Hoera!

Een dik worddocument ging richting de uitgever, die het doorstuurde naar een redacteur. Alle streepjes, puntjes, woordjes, zinnetjes en titels werden nauwkeurig gescand en vol met correcties kwam het document weer terug. Zo ging het twee keer heen en weer en was de tekst (bijna) gereed.

De volgende stap was het ontwerp van de omslag en de teksten die daarop komen te staan. Waar staat de titel, waar mijn naam en wat staat er op de achterflap? Welke kleur, welk lettertype. Weer een dik pak papier, nu met een eerste drukproef. En weer de hele tekst door om de laatste puntjes (een stuk of 40) op de ‘i’ zetten.

De omslag van het boek is bijna klaar nu, de marketing staat op de stoep. Een persbericht, een lijst wat naar welke media te sturen, hoe aandacht te krijgen voor het boek? Want op 8 februari geef ik op de Gezondheidsbeurs in Utrecht een lezing over het boek en dan moet het natuurlijk klaar zijn. Oh ja en die lezing moet ik ook nog maken.

Dus als jullie nog suggesties hebben, hoe ik in de geschreven pers aandacht kan genereren voor mijn boek, laat het me weten! Ik wacht ondertussen op de allerlaatste drukproef.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van
* ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘ en ‘samen met Marcelle Mulder.
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt’.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt.