Dementheek beginnen?

Jarenlang heb ik me verdiept in dementie. Ook schreef ik er 2 boeken over. Nu ben ik aan het opruimen en verkoop ik mijn hele boekenpakket (ineens).

De op te halen doos bevat de volgende boeken:

Anniek Kramer en Marcelle Mulder: Op bezoek bij een dierbare met dementie, met ruim 60 ideeën om samen te genieten
Anniek Kramer: Steun en troost bij dementie

Hugo Borst: Ach moedertje
Hugo Borst: Ma
Tosca Niterink: De vergeetclub
Kirsten Thorup: Niemandsland
J.J. Voskuil: De moeder van Nicolien
J. Bernlef: Hersenschimmen
Marijke Hilhorst: De vader, de moeder & de tijd
Cyrille Offermans: Waarom ik moet liegen tegen mijn demente moeder
Johan van Oers: Firma Alzheimer, afbraakwerken
Ruud Dirkse e.a.: Ik heb Dementie
Krista Mirjam Dijkerman: Varen op je ziel
Evelien Pullens: De vierde dementie
Paula Irik e.a.: Dementees (poëzie)
Hans Cieremans: Vergeet-me-nietjes (gedichten)
Anneke van der Plaats: De dag door met dementie
Huub Buijssen: De magische wereld van Alzheimer
Dick Swaab: Wij zijn ons brein
Alzheimer Nederland: Wijzer over het geheugen
Molly Carpenter: Mantelzorg: geloof in eigen kunnen
Lodewijk Schmit Jongbloed e.a.: Reisgids mantelzorg
Alzheimer Nederland: Langer meedoen
Alzheimer Nederland: Dementie, wat komt er bij kijken (interviews en portretten)
Activite: PortrettenKarin Beentjes: De liefde niet vergeten
Hadewey Buitenwerf: Dwalen door verhalen (bijbelse thema’s)
Chaos in de bovenkamer: voor kinderen die meer willen weten over dementie
Oma schrijft invulboek met vragen
June Andrews: Dementia, the one-stop guide

Interesse? Helaas, inmiddels is er een kandidaat gevonden.

Anniek Kramer

Gedicht: mijn vader lost op in dementie

Dominant, zo kun je hem wel noemen
Ondernemend, sterk, daar kun je hem om roemen
Onderhoudend, grappig en aanwezig
Pratend, lachend, vragend, altijd bezig.

En dan opeens wordt dat een beetje minder
zijn aandacht niet meer hier, maar eerder ginder
Lost zijn druk-zijn op, ontstaat onzekerheid
wordt hij stil en teruggetrokken, en hij lijdt.

Hij raakt langzaamaan de weg kwijt in zijn leven
Hij verleert de kunst van richting er aan geven
Hij doolt en vergeet waarheen hij wilde gaan
En hij verliest de zin in zijn bestaan.

Want hij weet wat er nu is en nog gaat komen,
Dat zijn leven wordt beheerst door boze dromen
Dat het oplossen van gaves is begonnen
En, dat deze strijd door niemand wordt gewonnen.

Wij omringen hem met liefde en met aandacht
Wij waarderen hem, bewonderen zijn kracht,
Wij zien hem goed, maar zien hem ook verbleken
Toch is er niets dat onze band ooit zal breken.

Rondom het thema ‘steun en troost bieden bij schuld, schaamte en spijt’ geef ik  lezingen en workshops voor familie, zorgverleners en vrijwilligers. Ik ben bereikbaar via menskapitaal@live.nl

Helaas is de radio uitzending over mijn boek ‘Steun en troost bij dementie’ afgezegd. hebben jullie nog ideeën voor publiciteit (jullie huisblad, een krant, een (lokale) omroep), laat je het me dan weten?!

Op 1 april aanstaande geef ik een workshop over het thema ‘schuld, schaamte en spijt’ tijdens het Landelijk congres ‘Dementie achter de voordeur’. Klik hier voor meer informatie.

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

Dementees is poëzie in de bundel ‘Een beetje boos mag best’

We begrijpen niet altijd wat mensen met dementie zeggen. Toch zeggen ze het niet voor niets, het heeft betekenis. Het is aan ons om die betekenis te ontdekken. Daar is verbeeldingskracht voor nodig, nieuwsgierigheid, fantasie. En als je die gebruikt, kun je soms op pareltjes stuiten. Taal van mensen met dementie – in deze bundel ‘Dementees’ genoemd – kan op poëzie lijken. En zorgt zo voor de verbinding van mens tot mens.

In de bundel  ‘Een beetje boos mag best’ put Paula Irik (geestelijk verzorger) uit verhalen van vier mensen met dementie en vlijt ze dit neer in dit boek, omringd door bijzondere tekeningen. ‘Wie de uitingen van mensen met dementie leest als poëzie, kan ze niet langer als wartaal wegzetten.’

Dat blijft altijd
Een kerstboom, ja, dat hoort erbij.
En dat de mensen het fijn vinden.
Dan zijn de mensen ook voor elkaar.
En dat deden we elk jaar. De één heeft er een feest van gemaakt, je moet het begrijpen.
Je moet toch een mens zijn!
Het jaar van de kerst is best.
Aan het einde van het jaar moest er iets gevierd worden.
Maar de gezelligheid in huis kwam daarvoor in de sfeer.
Altijd in de laatste maand komen we bij elkaar.
Dat zegt wat, dat blijft altijd.
Dat blijft het hele leven.

Ieder ‘dementees-gedicht’, diende voor Bette Westera als inspiratie voor het maken van een eigen gedicht, dat je vindt op de naastliggende pagina. Een bijzonder boekje! Klik hier als je het boekje wilt bestellen (uitgeverij Elikser, €15).

In het nieuwe jaar verschijnt daar ook mijn nieuwe boek ‘Steun en troost bij dementie’.

Dan wil ik nog zeggen:

en  …. tot in het nieuwe jaar.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen et dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Gedicht over mijn moeder: ze woont nog thuis

Mijn moeder woont nog thuis. Alleen
Verhuizen? Zij wil nergens heen.
Zij wil haar eigen leventje
Ze geeft dat nog een ‘zeventje’.
En alles gaat toch echt nog goed!
Dus waarom ik zo zeuren moet.

Haar koelkast zit vol eten,
Dat is ze vaak vergeten,
Ze koopt er rustig nog iets bij,
iets kopen maakt haar namelijk blij,
Maar alles gaat toch echt nog goed!
Dus waarom ik zo zeuren moet.

Haar geld raakt onbegrijpelijk op,
Haar uitgaven kennen geen stop.
jurken en boeken, vazen en bloemen
Het is te veel om op te noemen.
Maar alles gaat toch echt nog goed!
Dus waarom ik zo zeuren moet.

Ze vergeet te drinken en te eten
Haar medicijnen? Even vergeten.
De troep? Ja, ik was net gestart.
En soms ben ik wel wat verward.
Maar bijna alles gaat nog goed,
Dus waarom ik zo zeuren moet.

Ik kom er bij haar niet doorheen.
Dus laat ik haar maar weer alleen.
Mijn hart bloedt door mijn zorgen
Ik ga dan maar weer, morgen
Want bijna niets dat gaat meer goed.
Dus blijf ik zeuren, want het moet!

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Gedicht: langer thuis

Langer thuis

Mijn man gaat langzaam achteruit
Hij repeteert zijn vragen
Hij zoekt de weg naar de wc
Ik hoor hem vaker klagen.
Hij vindt de boterpot niet meer
Hij kan geen koffie zetten
Hij wil niet meer naar buiten toe
Ik moet goed op hem letten.

Woon langer thuis is het devies
Maar ik, ik woon daar ook
En ik raak langzaam uitgewoond
Heb heel veel goede zorg getoond
En raak nu van de kook.

Mijn man schreeuwt vaker tegen mij
En heeft daarna weer spijt
Hij wil geen anderen in huis
Ze stelen hier is het verwijt,
Hij raakt zichzelf zo kwijt.

Woon langer thuis is het devies
Maar ik, ik woon daar ook
En ik raak steeds meer uitgewoond
Heb zoveel goede zorg getoond
Raak steeds meer van de kook.

Mijn man gaat dagelijks achteruit,
Maar ach wat is een dag
We ploeteren er wel doorheen
Ik houd van hem, zijn lieve lach
Zijn zachte handen, grijze haar
Zijn onbegrijpelijk gestaar
Waarachter hij verdween.

Woon langer thuis is het devies
En ik, kan ik dat aan?
Ben uitgeput en uitgewoond
Heb al mijn liefde opgetoond
En moet hem laten gaan.

Gedicht van Anniek Kramer

Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Dansen?

De dag nadat ik dit gedicht schreef, zag ik dit prachtige filmpje over een dansproject van huidhonger. Dansen maakt iets los in mensen, ook in mensen met dementie. ‘Laat ze niet zitten’.

Anniek Kramer

Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Gedicht over dementie

Afscheid nemen van je naaste: bij dementie gaat dat in stapjes. Steeds verder gaat iemand achteruit. Herinneringen, geheugen, taal, allerlei karakteristieken van iemand verdwijnen. En soms ineens is daar weer een moment van helderheid. Een cadeau van herkenning, van een moment samen met wie je was. 

In het boek ‘Firma Alzheimer’ van Johan Van Oers staat hierover het volgende prachtige gedicht:

TOE NOU NIET HUILEN

Opa wil dat oma weet.
Alles nog van lang geleden.
Namen, data, lief en leed.
De jaren aan elkaar gestreden.

Maar oma weet het echt niet meer.
Hoe hevig opa ook blijft vragen.
Hij stoot zijn ziel want elke keer
Moet hij haar zwijgen weer verdragen.

Voor opa wordt het soms te veel.
Dan snikt hij in zijn ruggengraat.
Verlangen wordt een krop in opa’s keel.
Hij voelt dat zij hem traag verlaat.

Maar dan ineens is oma daar.
Valt onvoorspelbaar in het heden.
Ze strijkt door opa’s haar.
Verbaasd voelt opa iets van lang geleden.

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op deze site. Klik hier.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Klik op de site op ‘Volg dementie'(in de rechterkolom bovenaan) en vul je mailadres in.

Samen slapen in het verpleeghuis?

Tientallen jaren lang deelden ze lief en leed. Ze deelden de huiskamer, de badkamer, de slaapkamer. Ze deelden vreugde en verdriet en ze zorgden voor elkaar. Hoe wreed is het dat na een verhuizing naar een verpleeghuis de gelegenheid om samen te slapen ineens voorbij is. Zou hier in de verpleeghuiswereld wel eens bij worden stil gestaan? Zou er wel eens worden gevraagd of er behoefte is om af en toe bij elkaar te slapen? Is het niet mogelijk om een aantal wat bredere bedden te hebben?

In de prachtige dichtbundel ‘Vergeet-me-nietjes van Hans Cieremans las ik dit mooie gedicht hierover:

GENEGENHEID

Haar man ligt in het verpleeghuis, ze gaat daag’lijks naar hem toe.
maar voor haar, een vrouw op leeftijd, is dat steeds weer een gedoe.
Ze moet eerst een eindje lopen, daarna gaat ze met de tram.
’t Is een reis van haast een uurtje en dan is ze pas bij hem.

Dan geeft zij hem maar een zoentje en een aai over zijn kop.
Ach, wat zou ze hem graag knuff’len, maar hier houdt het wel mee op.
Zo gaat dat dus elke middag, er is geen gelegenheid.
voor wat privacy en warmte en wat meer genegenheid.

Samen maken ze een praatje en de zuster geeft hen thee.
Dan nog een klein stukje lopen, hij gaat in de rolstoel meee.
Ach, wat valt er te vertellen, ’t is hetzelfde elke dag.
Soms dan vraagt ze aan de zuster of hij wel een pilsje mag.

Dan gaat zij maar weer op huis aan, na bezoek van korte duur.
Want ze moet nog eten koken, voor je ’t weet is het zes uur.
En dan zit ze met haar prakje, haar man aan een sneetje brood.
Eens beloofden ze elkander ‘Wij zijn samen tot de dood’.

Maar nu leven ze gescheiden, omdat het niet anders kan.
En dat maakt haar heel verdrietig, want ze houdt zo van haar man.
Wat zou zij nog graag eens slapen, lepel, lepel, zij aan zij.
Dat kan niet in het verpleeghuis, die tijd is voorgoed voorbij.

HANS CIEREMANS

Ik hoop dat dit aanzet tot nadenken over wat er mogelijk is om mensen die dat willen meer ruimte te geven om samen te slapen.

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Klik op de site op ‘Volg dementie'(in de rechterkolom bovenaan) en vul je mailadres in.

Gedicht: Afscheid van een moeder met dementie

Afscheid

Gedicht van Anniek Kramer

Anniek Kramer
Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Klik op de site op ‘Volg dementie'(in de rechterkolom bovenaan) en vul je mailadres in.