Dementheek beginnen?

Jarenlang heb ik me verdiept in dementie. Ook schreef ik er 2 boeken over. Nu ben ik aan het opruimen en verkoop ik mijn hele boekenpakket (ineens).

De op te halen doos bevat de volgende boeken:

Anniek Kramer en Marcelle Mulder: Op bezoek bij een dierbare met dementie, met ruim 60 ideeën om samen te genieten
Anniek Kramer: Steun en troost bij dementie

Hugo Borst: Ach moedertje
Hugo Borst: Ma
Tosca Niterink: De vergeetclub
Kirsten Thorup: Niemandsland
J.J. Voskuil: De moeder van Nicolien
J. Bernlef: Hersenschimmen
Marijke Hilhorst: De vader, de moeder & de tijd
Cyrille Offermans: Waarom ik moet liegen tegen mijn demente moeder
Johan van Oers: Firma Alzheimer, afbraakwerken
Ruud Dirkse e.a.: Ik heb Dementie
Krista Mirjam Dijkerman: Varen op je ziel
Evelien Pullens: De vierde dementie
Paula Irik e.a.: Dementees (poëzie)
Hans Cieremans: Vergeet-me-nietjes (gedichten)
Anneke van der Plaats: De dag door met dementie
Huub Buijssen: De magische wereld van Alzheimer
Dick Swaab: Wij zijn ons brein
Alzheimer Nederland: Wijzer over het geheugen
Molly Carpenter: Mantelzorg: geloof in eigen kunnen
Lodewijk Schmit Jongbloed e.a.: Reisgids mantelzorg
Alzheimer Nederland: Langer meedoen
Alzheimer Nederland: Dementie, wat komt er bij kijken (interviews en portretten)
Activite: PortrettenKarin Beentjes: De liefde niet vergeten
Hadewey Buitenwerf: Dwalen door verhalen (bijbelse thema’s)
Chaos in de bovenkamer: voor kinderen die meer willen weten over dementie
Oma schrijft invulboek met vragen
June Andrews: Dementia, the one-stop guide

Interesse? Helaas, inmiddels is er een kandidaat gevonden.

Anniek Kramer

Levenseinde verhalen

 “Slapeloze nachten. De onrust van een cliënt maakt de vrijwilliger machteloos. En de mantelzorgers zijn vaak ook oververmoeid. Wat je ook probeert, je kan ze niet helpen. En dat moet je dan ook accepteren. En niet er tegenin gaan, want dan wordt het alleen maar gekker.” Dit is de introductie van één van de bijna 100 verhalen in de nieuwe levenseinde verhalenbank. 

De verhalenbank is tot stand gebracht door de coalitie ‘Van Betekenis tot het Einde’. Dit is een samenwerkingsverband van verschillende organisaties, die werken vanuit de overtuiging, dat de laatste levensfase een zichtbaarder onderdeel van het dagelijks leven zou moeten zijn. Want meer aandacht voor leven en sterven in waardigheid, draagt bij aan een zorgzame samenleving.

In de verhalenbank lees je geanonimiseerde verhalen van mensen die vertellen over de laatste fase van hun naaste. Het zijn verhalen van vrijwilligers, naasten en patiënten zelf. Er komen thema’s aan de orde als eenzaamheid, autonomie. Via een zoekfunctie kun je verhalen vinden, die voor jou inspirerend kunnen zijn.

Als je zelf je verhaal wilt delen, dan kan dat direct op de site. Om je daarbij behulpzaam te zijn worden er 4 vragen gesteld over de situatie, de gebeurtenis, je persoonlijke ervaring daarmee en waarom het je is bijgebleven.

Op de site ikwilmetjepraten.nu vind je achtergrondinformatie en tips die kunnen helpen bij het starten van een gesprek of die aanzetten tot nadenken over de laatste levensfase. Op de site van mezzo kun je een hulpmiddel aanvragen (Het familiegesprek. Een uitnodiging om te praten over later.) om voor die periode al in gesprek te gaan over bijvoorbeeld zorgen, financiën en wonen. Welke wensen zijn er bij je ouder wordende ouders en hoe raak je daarover in gesprek?

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen et dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Ze heeft dementie (2)

Nog nooit kreeg ik zoveel reacties op mijn blog als de afgelopen week. De strekking van de reacties: Je zegt niet ‘Ze is dement’. Een mens is immers niet zijn ziekte! Ik ben het daar helemaal mee eens: een mens is zeker niet zijn ziekte! Iemand heeft een ziekte. 

Maar wat mij zo verbaasde is dat je nooit iemand in het geweer hoort komen tegen uitspraken als: ik ben niet lekker, ik ben grieperig, ik ben verkouden, ik ben blind of ik ben doof. Ook de mensen die daar (tijdelijk) aan lijden ZIJN niet hun ziekte, maar HEBBEN die ziekte. Toch hoor je nooit iemand protesteren als er wordt gezegd: ‘die man is blind’ of ‘die dove vrouw’. Dat verbaasde mij.

Er lijkt toch een zekere gevoeligheid in door te klinken. Maar ondanks dat, zal ik blijven pleiten om te zeggen: iemand HEEFT dementie.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Bibliotheken informeren over dementie

In de bibliotheek vind je boeken. Dat weet iedereen. Maar bibliotheken doen tegenwoordig veel meer dan boeken uitlenen. Zo stuitte ik van de week op een beurs op een stand van NBD Biblion. Zij ontwikkelen een programma ‘Het Geheugenkabinet’, gericht op het ondersteunen van mensen met (beginnende) dementie en hun naasten. 

Een bieb die dit programma aanbiedt, heeft ter plekke (dus in de bieb) een tafel met een selectie aan boeken,  spellen, muziek en films, die gaan over het onderwerp ‘dementie’. Ons boek ‘Op bezoek bij een dierbare met dementie, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘ is één van de titels die in dat aanbod wordt geadviseerd.

Daarnaast wordt er – samen met lokale partners – een programma aangeboden, om mensen met dementie en  hun naasten van informatie te voorzien en in gesprek te laten gaan met elkaar. Natuurlijk kan er op thema’s als ‘thuis wonen’ of ‘ouderdomsziektes’ een breder programma ontwikkeld worden. NBD Biblion ondersteunt de bibliotheken bij het ontwikkelen van deze extra activiteiten.

Tot en met maart 2018 wordt het programma ontwikkeld, waarna het beschikbaar komt voor de lokale bibliotheken. Maar wil je meer weten over dementie, dan hoef je natuurlijk niet te wachten. De bibliotheken hebben veel boeken over het onderwerp ‘dementie’ in hun collectie. Het kan je helpen om eens met een andere blik naar de ziekte te kijken.

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Dag Mama: over omgaan met dementie

Marcelle heeft me uitgenodigd voor de theatervoorstelling ‘Dag Mama’ in Buren. Na een snelle maaltijd lopen we nog een rondje door het stadje en zoeken alvast de ingang van het theater. Want te laat komen betekent: de deur is dicht. Dit is toch de juiste straat en daar bij dat gesloten tuinhek staat toch het huisnummer op de brievenbus? Verder is er geen enkele aanwijzing dat er hier een theater zit. We lopen linksom en rechtsom, zoekend naar houvast. ‘Dit is wat mensen met dementie ervaren’, denk ik: je zoekt de weg, je zoekt naar aanknopingspunten, je vindt ze niet en blijft zoekend rondlopen.
Ons helpt de overtuiging dat dit het wel moet zijn.
Na nog een rondje door het stadje komen we terug bij het – nu open – tuinhek, waar inmiddels ook een bord met ‘Theater’ is geplaatst.  

We worden welkom geheten en het programma wordt toegelicht. De avond bestaat uit twee delen: een toneelstuk en een uitleg (‘workshop’ genoemd) over de scenes, het getoonde gedrag en de achtergronden daarvan. Een hele zit, in een warme zaal maar indrukwekkend en leerzaam.

Moeder komt schuifelend op. Ze ploft neer op een stoel. Ze kijkt wat afwezig naar het telefoonsnoer. Dochter komt binnenvliegen, graaiend in een plastic tas, een banaan opdringend, druk pratend, boos over de reacties van haar moeder. Moeder doet pogingen om contact te maken. De dochter begrijpt dat niet, corrigeert haar moeder, reageert stuurs en gaat tenslotte maar koffie halen.

Dan komt de verzorger bij moeder. De ideale verzorger. Met aandacht en inlevingsvermogen weet hij bij moeder prachtige herinneringen op te roepen, haar medicijnen in te laten nemen en haar een vestje te laten kiezen dat ze graag wil dragen. Als de dochter weer terugkomt is het voor haar onverteerbaar. Waarom kan die verzorger zo goed met haar moeder omgaan en zij niet? Zonder dit uit te spreken mokt ze verder en de verzorger vertrekt. En moeder? Die zie je lijden onder dit alles: ‘Hoe kan ik hen laten voelen wat ik voel? De een ziet de buitenkant de ander voelt de binnenkant.’

Het tweede deel van de avond geven de ‘dochter’ (ouderenpsycholoog  Sarah Blom) en de verzorger (broer en psycholoog David Blom) uitleg over de gedragingen die we gezien hebben. Want als je de gedragingen van iemand met dementie begrijpt en er goed op kunt reageren, dan vermindert de stress en is er in contact nog veel mogelijk.

Hoe  ga je om met confronterend gedrag, hoe spiegel je de gevoelens die je ziet en voelt? Hoe kunnen zorg en naasten elkaar helpen? Hoe ga je er mee om als je jezelf in de zorg voelt falen. Hoe ga je om met familie die steeds maar weer vraagt om beter op de uiterlijke verzorging te letten, het enige waar ze nog grip op lijken te hebben? Dit en nog veel komt aan de orde. Aan de hand van voorbeelden, wordt er gesproken over het omgaan met jezelf, zorgcollega’s, mensen met dementie en hun naasten.

Een fantastische leerervaring : van een afstand kijken naar wat er gebeurt tussen mensen en er daarna uitleg over krijgen. Zelf had ik het nog leerzamer gevonden als er tevens wat ruimte was geweest voor een échte workshop. Met iets minder uitleg en daardoor ruimte om te oefenen in het omgaan met confronterend gedrag. Want verzorgenden willen vaak ‘zorgen’.
Maar juist het kunnen omgaan met de gevoelens die mensen met dementie én hun naasten in hun gedrag door laten klinken, dát is de kunst die goede zorg onderscheid van onvoldoende zorg. Die kunst komt in dit stuk ruimschoots aan de orde.

Anniek Kramer

Schreef het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder. Rondom het thema contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site je mailadres in.
Fijn als je dit bericht wilt delen op Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.

Samengesteld gezin bij dementie

Veel verpleeghuizen worstelen met de rol van de naasten. Hoe geef je ze het gevoel dat ze welkom zijn? Hoe betrek je ze of houd je ze betrokken? Hoe ontstaat er een goede samenwerking in de driehoek: bewoners – naasten – zorgverleners? 

In het kader van het congres ‘In voor mantelzorg’, woon ik een workshop bij. Als ik me bij de tafel meld, ligt er een hand-out met als titel ‘samengesteld gezin’. Het zet mij meteen op het verkeerde been. Gaat het hier over scheiding en dan weer gaan samenwonen? Ben ik wel bij de goede tafel?

Het gaat inderdaad over scheiding en samenwonen. Als iemand verhuist naar een verpleeghuis wordt de oude omgeving immers verlaten en wordt men onderdeel van een nieuw samenlevingsverband, waar men vaak niet zelf voor gekozen heeft. Net als in een ‘samengesteld gezin’.

Mirjam de Zwart en Suzan Schaap – verzorgenden bij De molenberg in Oosterbeek (Vilente) – vertellen over deze aanpak in hun workshop ‘thuisgevoel voor mantelzorgers’. Het samengestelde gezin bestaat uit bewoners en hun mantelzorgers, vrijwilligers en professionals. Samen geven zij vorm aan het samenleven. Zij beslissen samen wat de normen en waarden zijn, welke taakverdeling er is en hoe er gecommuniceerd wordt. Dat kan dus – met de komst van nieuwe gezinsleden – veranderen. Maar wat vast staat zijn de uitgangspunten van het samengestelde gezin:

• Iedereen kan zich vrij uiten. Geluk ontstaat door verbondenheid. Verbondenheid ontstaat door je in elkaar te verdiepen en écht naar elkaar te luisteren. Ruimte te geven aan ieders verhalen en emoties. Open en eerlijke communicatie is onmisbaar.
•  Aansluiten bij waar iemand gelukkig van wordt. Het is fijn om iets voor een ander te kunnen betekenen. Als dat ‘iets’ aansluit bij wat je zelf fijn vindt en kunt, dan zul je daar blijer van worden.
•  Iedereen moet zich thuis voelen. Om dat te bereiken, hebben de ‘naasten’de vrijheid om dingen te doen: een kop thee zetten, de was opvouwen die er ligt, een spelletje spelen, meegaan met activiteiten. In de huiskamer wordt rekening gehouden met met ieders wensen, zodat de groep het samen gezellig heeft. Voor individuele behoeften kan men zich terugtrekken in het eigen appartement.
• De zorg levert de zorg. Meehelpen mag, maar hoeft niet.

Natuurlijk was het een zoekproces om zover te komen. Om de naasten echt te betrekken, hebben ze voor de eerste familieavond niet alleen iedereen gemaild, maar ook nog opgebeld. Alle nieuwtjes staan tegenwoordig op het bord op de afdeling, er zijn foto’s van de aanwezigen en een map met alle belangrijke informatie (bv wie mag wat eten en drinken) ligt op het aanrecht. Kort na de verhuizing wordt navraag gedaan naar welke mantelzorgers er allemaal waren in de thuissituatie en wat iemand deed en weer zou willen doen.

En wat blijkt? Familie doet meer dan er ooit gedaan werd. Ze denken mee en helpen mee met koken en activiteiten, gaan mee naar de markt en organiseren een barbecue. Maar bovenal voelen ze zich thuis, waardoor ze makkelijker komen en daarmee maken ze hun naasten natuurlijk ook heel gelukkig.

Anniek Kramer
Samen met Marcelle Mulder auteur van het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

DEEL dit bericht alsjeblieft via Facebook en/of LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Om mijn wekelijkse blog te in je mailbox te ontvangen kun je op de site (in de rechterkolom bovenaan) op ‘Volg dementie’ klikken.

Film: Still Alice op tv vrijdag

Niet te missen en daarom  dit extra bericht:

De film Still Alice, waar ik eerder een blog over schreef is morgen op TV. De film is te zien op NPO 2 vanaf 22.40.

Anniek Kramer
Samen met Marcelle Mulder auteur van het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘. Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

Ik nodig je uit om dit bericht te DELEN via Facebook en LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier.
Om mijn wekelijkse blog te in je mailbox te ontvangen kun je op de site (in de rechterkolom bovenaan) op ‘Volg dementie’ klikken.

Dementiezorg thuis: hoe regelen we dat?

Er zijn nu 260.000 mensen met dementie in Nederland. Ieder jaar komen er 10.000 patiënten bij. 70% van de mensen met dementie woont thuis, 30% in een zorginstelling. Er zijn dus jaarlijks 3000 nieuwe woonplekken nodig. En hoeveel personeel betekent dat, zelfs als mensen langer thuis wonen? Want zeker ook bij thuiswonen is er hulp en ondersteuning nodig. 

Er wordt veel onderzoek gedaan op het gebied van dementie. Zo werken in het deltaplan dementie meer dan 35 partners samen met als doel:

1. Onderzoek doen naar het voorkomen en genezen van dementie, onder de naam ‘Memorabel’.
2. Het dementievriendelijk maken van de samenleving.
3. Het betere dementiezorg thuis en in zorginstellingen, onder de naam ‘Dementiezorg voor elkaar’.

Vilans is één van de leden van deltaplan dementie en op hun site is vaak handige informatie te vinden. Zo trof ik er een handig overzicht van technologische middelen die ingezet kunnen worden bij thuiswonen met dementie.

Op dit overzicht zie je 4 fases van dementie (de verticale banen): licht, mild, midden en gevorderd stadium. Verder is te zien welke middelen ingezet kunnen worden, dus bv apps, beeldbellen en gps. Via deze link kom je op dit overzicht terecht. Op een tweede pagina daar, staat een korte toelichting en kun je verder klikken om er meer over te weten te komen. Zo wordt er een uitgebreide beschrijving gegeven van gps systemen: hoe werken ze, welke systemen zijn er en wat kosten ze.  Of kijk eens in de thuisleefgids die ook veel informatie biedt.

Via deze link vind je bijvoorbeeld een manier om de toegang tot het huis te regelen. Ook alleszelf heeft daar een handige pagina voor.

Zo komt er steeds meer beschikbaar en valt het nog niet mee om dat allemaal te volgen. Met mijn blog hoop ik zo af en toe wat van de ontwikkelingen bij je binnen te brengen.

Anniek Kramer
Samen met Marcelle Mulder auteur van het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘. Wij geven workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

Help je dit bericht verspreiden via Facebook en LinkedIn? De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier. Om mijn wekelijkse blog te in je mailbox te ontvangen kun je op de site (in de rechterkolom bovenaan) op ‘Volg dementie’ klikken.

 

Iets van dementie ervaren?

Hoe is het om dementie te hebben? Dat is iets waar we – zelfs met veel inlevingsvermogen – maar moeilijk achter kunnen komen. Wel zijn er middelen om iets te ervaren van de ongemakken waarmee ouderdom en/of dementie gepaard gaan.

Onlangs mocht ik een ‘pak’ uitproberen dat gebruikt wordt om leerlingen iets te laten ervaren: hoe is het om slecht te kunnen zien, niet goed te kunnen horen, zware benen te hebben, je armen niet goed te kunnen buigen? Ik kreeg een ‘staarbril’ op, waardoor ik nog maar vage lichtcontouren zag. Om mijn enkels, polsen en op mijn rug werden gewichten geplaatst. Ook mijn ellebogen werden ingepakt zodat ik die nauwelijks kon buigen. Toen werd me gevraagd om in een – voor mij veel te hoog tempo – achter iemand aan te lopen. Dat was zwaar en eng! En mijn hersenen en oren werken nog prima. Hoe moet het dan zijn als ook dat niet (goed) meer werkt? Klik hier voor een filmpje over mijn ervaring.

Participatiekliniek
Er zijn inmiddels verschillende methodes voor zorgpersoneel of naasten om iets te ervaren van de wereld van dementie, meer gevoel te krijgen voor hoe dat kan zijn.
Voor verzorgenden en verplegenden is er een nieuwe manier om – een beetje – te ervaren wat het is om dement te zijn en afhankelijk van zorg. Klik hier voor de link naar het nos bericht. Klik hier voor de site van de participatiekliniek. Even naar beneden scrollen om tekst te krijgen.

Dementie via virtual reality – de dementiebril
De zorg voor de naaste met dementie kan (zeer) stressvol zijn, vooral door zijn of haar veranderende gedrag. Met de Dementiebril kruipen mantelzorgers in de huid van iemand met dementie. Zij ervaren via de bril waar mensen met dementie in dagelijkse situaties tegenaan lopen en hoe de omgeving op ze reageert. Doel is om mantelzorgers de emoties van iemand met dementie te laten ervaren en zo het begrip voor hun naaste met dementie te vergroten. Naar verwachting zal de Dementiebril eind 2016 gereed zijn voor breed gebruik.

E-learning bij dementiebril
Aan de dementiebril wordt ook een e-learning gekoppeld, waarin je stilstaat bij wat je beleefd hebt in de simulatie. Zo wordt je je bewust gemaakt van je eigen houding richting je naaste met dementie. De Dementiebril is gebaseerd op de reeds bestaande dementiesimulator Into D’mentia (klik hier voor mijn blog daarover) en wordt samen met mantelzorgers ontwikkeld. Mantelzorgers geven vaak aan dat zij graag meer willen weten van wat er in het innerlijk leven van hun naaste omgaat om zo hun gedrag beter te kunnen plaatsen en te begrijpen. Klik hier voor het bericht over de dementiebril van het trimbos instituut.

Anniek Kramer
Samen met Marcelle Mulder auteur van het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘. Wij geven workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

Help je dit bericht verspreiden via Facebook en LinkedIn? De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier. Om mijn wekelijkse blog te in je mailbox te ontvangen kun je op de site (in de rechterkolom bovenaan) op ‘Volg dementie’ klikken.

 

Odensehuizen: voor mensen met (beginnende) dementie en hun naasten

Je hebt dementie en je wilt – alleen of met je partner – wat gezellige uren doorbrengen. Waar kun je heen? Waar begrijpen ze je? Waar kijken en luisteren ze echt naar je? Waar zoek je samen met anderen naar wat je mogelijkheden zijn? Waar vindt je lotgenoten? Of leuke activiteiten? Waar help je mee om die activiteiten te organiseren?

Odense huizen
In de Odense huizen ben je meer dan welkom. Het is een ontmoetingsplek voor mensen met (beginnende) dementie en hun naasten. Je kunt er zonder afspraak of indicatie binnen lopen. Je kunt er informatie krijgen over de ziekte, een kop koffie drinken, anderen ontmoeten en meedoen aan activiteiten. Het is een verlengde huiskamer. De toegang is gratis, soms wordt er een kleine bijdrage gevraagd voor eten, drinken of een activiteit.

Odense huizen zijn genoemd naar de Deense plaats Odense. Sinds 2009 bestaan deze huizen ook in Nederland. Ze staan nu in Amsterdam (3 huizen), Groningen, Oud-Beijerland, Vlissingen, Wageningen, IJmuiden, Hoeksche Waard, Utrecht, Zeewolde en Zutphen. Elders zijn huizen in oprichting (net geopend vandaag: Leeuwarden).

Ieder Odensehuis heeft zijn eigen programma en openingstijden. Het gaat hier niet over de ziekte, maar over het leven. Niet over de zieke mens, maar over de mogelijkheden die iemand heeft. Samen actief zijn, plezier beleven, het gevoel hebben ‘er toe te doen’en aandacht voor ieders persoonlijke voorkeuren staan centraal. Het sociale isolement dat kan ontstaan als mensen geheugenproblemen krijgen doorbreken. Leidend in de werkwijze is de vraag hoe mensen met dementie toch van het leven kunnen blijven genieten, regie houden over hun eigen leven en een rol blijven spelen in de samenleving.

Gespreksgroepen
In de Odensehuizen worden ook regelmatig gespreksgroepen georganiseerd, zowel voor mensen met dementie als voor hun naasten (familie, vrienden, buren etc.). Een deelneemster aan de ‘naastengroep’ vertelde me dat ze het zonder deze gespreksgroep echt niet gered had. ‘Mensen hebben maar een half woord nodig, je kunt je hart luchten zonder dat je ongevraagd advies krijgt. Ik heb me heel lang alleen gevoeld en door de gespreksgroep heb ik ervaren dat er veel meer mensen zijn die met dezelfde gevoelens rondlopen. Het is heel fijn om dat te delen’.

Vrijwilligers
Odensehuizen draaien vooral op tientallen lieve en gemotiveerde vrijwilligers, die samen met de deelnemers vorm geven aan het programma. Meestal is er één betaalde kracht en de huisvesting wordt betaald uit subsidies of giften. Eigenlijk horen Odensehuizen niet steeds op zoek te zijn naar middelen om hun goede werk voort te kunnen zetten. De gemeente en de zorgverzekeraars zouden hier echt een goede rol in kunnen (en moeten) spelen.

Meer lezen over Odensehuizen? Via deze site kunt u naar de site van alle locaties in Nederland.

Anniek Kramer
Samen met Marcelle Mulder auteur van het boek ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘. Wij geven workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over contact maken met en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier.

Help je dit bericht verspreiden via Facebook en LinkedIn. De knoppen daarvoor vind je onder dit bericht op mijn site. Klik hier. Om mijn wekelijkse blog te in je mailbox te ontvangen kun je op de site (in de rechterkolom bovenaan) op ‘Volg dementie’ klikken.