Dementheek beginnen?

Jarenlang heb ik me verdiept in dementie. Ook schreef ik er 2 boeken over. Nu ben ik aan het opruimen en verkoop ik mijn hele boekenpakket (ineens).

De op te halen doos bevat de volgende boeken:

Anniek Kramer en Marcelle Mulder: Op bezoek bij een dierbare met dementie, met ruim 60 ideeën om samen te genieten
Anniek Kramer: Steun en troost bij dementie

Hugo Borst: Ach moedertje
Hugo Borst: Ma
Tosca Niterink: De vergeetclub
Kirsten Thorup: Niemandsland
J.J. Voskuil: De moeder van Nicolien
J. Bernlef: Hersenschimmen
Marijke Hilhorst: De vader, de moeder & de tijd
Cyrille Offermans: Waarom ik moet liegen tegen mijn demente moeder
Johan van Oers: Firma Alzheimer, afbraakwerken
Ruud Dirkse e.a.: Ik heb Dementie
Krista Mirjam Dijkerman: Varen op je ziel
Evelien Pullens: De vierde dementie
Paula Irik e.a.: Dementees (poëzie)
Hans Cieremans: Vergeet-me-nietjes (gedichten)
Anneke van der Plaats: De dag door met dementie
Huub Buijssen: De magische wereld van Alzheimer
Dick Swaab: Wij zijn ons brein
Alzheimer Nederland: Wijzer over het geheugen
Molly Carpenter: Mantelzorg: geloof in eigen kunnen
Lodewijk Schmit Jongbloed e.a.: Reisgids mantelzorg
Alzheimer Nederland: Langer meedoen
Alzheimer Nederland: Dementie, wat komt er bij kijken (interviews en portretten)
Activite: PortrettenKarin Beentjes: De liefde niet vergeten
Hadewey Buitenwerf: Dwalen door verhalen (bijbelse thema’s)
Chaos in de bovenkamer: voor kinderen die meer willen weten over dementie
Oma schrijft invulboek met vragen
June Andrews: Dementia, the one-stop guide

Interesse? Helaas, inmiddels is er een kandidaat gevonden.

Anniek Kramer

Ontspoorde mantelzorg

Deze week het vervolggastblog van Marjanne van Esveld, (trainer huiselijk geweld).

‘Mijn moeder zorgde 24/7 voor mijn vader. Na een hersenbloeding wist hij niet meer, dat hij niet meer kon lopen. Hij kon ‘s morgens gewoon zijn benen over de bedrand slaan om uit bed te stappen. Mijn moeder besloot zelf voor hem te blijven zorgen. Vijf maanden – tot aan zijn overlijden – heeft ze intensief voor hem gezorgd.

Ze begreep zijn gedrag niet en leefde in onzekerheid over mogelijk herstel. Ze werd oververmoeid, overbelast en overbezorgd. Ze zorgde voor hem als een kind, ze werd streng, rigide. Ze wilde de zorg niet delen met ons, haar kinderen. Zij wist wat het beste voor hem was. Alleen de lichamelijke zorg deelde zij met de thuiszorg.  Behalve kinderen en kleinkinderen mocht – ‘in zijn belang’ -niemand op bezoek komen. Mijn arme vader heeft geleden onder haar betutteling en besluiten. Maar ook mijn arme moeder leed: zij heeft vanuit haar perspectief alles gegeven. Ze was zelf ook slachtoffer geworden.’

Dit verhaal is stereotype voor ontspoorde mantelzorg. Door de fysieke en geestelijke achteruitgang van mijn vader, kwam de zorgrelatie op een glijdende schaal. Van plezier in zorgen naar een overbelaste zorg. Van zorgen over mijn moeder als mantelzorger, ontstaat door de ontspoorde zorg, ook zorgen over de veiligheid van mijn vader.

Dubbele vergrijzing
Er is sprake van een dubbele vergrijzing: het aantal ouderen neemt toe en de ouderen worden ouder. Ook het aantal mensen met een dementie stijgt. Daartegenover staat een verschraling van voorzieningen thuis en een moeilijker toegang tot het verpleeghuis.

Gevolg: er wordt een groot appel gedaan op de mantelzorg. Het aantal overbelaste mantelzorgers neemt toe en daarmee ook de kans op ontsporing.  We weten dat zich veel schrijnende situaties achter de voordeur afspelen.  De mantelzorger wordt murw, gestrest, agressief. De onmacht is groot.

Veel ouderen worden verwaarloosd. Anderzijds is er ook fysiek of psychisch geweld. De universiteit van Maastricht (2014) spreekt over vrijheidsbeperkende maatregelen voor vier van 10 mensen met dementie in de thuissituatie. Het gaat dan over vastbinden, opsluiten en sedatie.

Handelen
We begrijpen de mantelzorger meestal wel. Het is ook niet te doen, zo lang en intensief zorgen voor iemand met zulk lastig of onbegrepen gedrag. Er is veel opoffering en daardoor hebben we meestal respect voor de mantelzorger. Het leidt ertoe dat ontspoorde zorg niet zo snel gedefinieerd wordt als ouderenmishandeling, ondanks het feit dat de oudere niet veilig is.

Wij, de professionals, hebben een dubbele opdracht. Ten eerste gaan we zo vroeg mogelijk – voordat het ontspoort – in gesprek en proberen deze te bewegen richting ondersteuning en hulp.

Ten tweede zijn we bij ontspoorde zorg – en onveiligheid van de oudere – wettelijk verplicht de stappen van de meldcode te volgen. Als de mantelzorger niet meewerkt, dan vragen we advies of doen we een melding bij Veilig Thuis.

Inspiratie en verder lezen
www.haagsontmoeten.nl  laagdrempelige ondersteuning voor mantelzorgers en activiteiten voor de oudere in Den Haag
https://www.aanpak-ouderenmishandeling.nl/doc/handreiking-basisaanpak-ontspoorde-mantelzorg.pdf

Marjanne van Esveld, trainer huiselijk geweld, Marjanne@de-veer-kracht.nl

Anniek Kramer, auteur van:
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.
Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

Herinneringen aan het oude huis

Mijn vader en moeder vertrokken plotseling en tegelijkertijd naar andere ‘huizen’. Mijn vader moest naar het ziekenhuis, mijn moeder verhuisde daardoor met spoed naar het verpleeghuis. Ook mijn vader kwam niet meer ‘thuis’ en ging vanuit het ziekenhuis rechtstreeks naar het verzorgingshuis. Het ouderlijk huis, waarin wij geboren werden en waar mijn ouder meer dan 55 jaar woonden, stond ineens leeg.

Mijn broer maakte foto’s van het huis en zette die in een mooi boekje bij elkaar. Hij schrijft: ‘Ze hebben er geen afscheid van kunnen nemen, zo abrupt zijn ze vertrokken. Alles ligt er na hun vertrek nog onaangeroerd bij.’ Ze zijn er nooit meer terug geweest.

Aan dat boekje moest ik ineens denken toen ik las over fotografe Marlies Laenen (klik hier voor haar website). Zij fotografeert de emotie en de ziel van interieurs. ‘Huisherinneringen’ noemt ze het. Dat is wat mijn broer ook had gedaan. Ik ben heel blij met zijn fotoboekje, nostalgie voor mij. Ook triest, want je ziet zo duidelijk wat ze toen  allemaal opeens kwijtraakten. Mijn ouders leven niet meer, maar het idee om foto’s te maken is voor de vertrekker en voor de (achter)blijvers een mooi aandenken. Idee?

Anniek Kramer, auteur van
* STEUN EN TROOST BIJ DEMENTIE, in gesprek met zorggevers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat steun en troost biedt (februari 2019).
* OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in. Fijn als je dit bericht deelt!

Dementie en buiten bewegen

Er is steeds meer belangstelling voor het laten bewegen van mensen met dementie. Bewegen zorgt voor alertheid, het laat het bloed stromen én je kunt er enorm veel plezier in beleven. Bewegen heeft bijvoorbeeld een positief effect op de stemming en op het dag- en nachtritme. Redenen genoeg om bewegen een vast onderdeel te laten zijn van het dag- en weekprogramma.

Mensen met dementie zitten veel. Om hen echt aan het bewegen te krijgen is vaak een stimulans nodig. Studie-Arena organiseerde laatst een druk bezochte congresparade met allerlei workshops en stands, allemaal op het gebied van bewegen. Wat kwam ik er zo al tegen? Deze week de beweegactiviteiten in de tuin.

Yalp
Yalp richt beleef- en beweegtuinen in. Daarbij kan gekozen worden uit een grote hoeveelheid toestellen. Zo is er een toestel dat muziek speelt en beweegopdrachten geeft. Maar er is ook een voetfietsbank. Dat is een bank, waar 2 voetfietsen voor gemonteerd zijn, zodat je al buiten zittend toch kunt bewegen. Maar er zijn ook trappen, stangen, handwielen etc te krijgen. Geschikt voor bewegen én voor revalideren. Goed in te zetten door de fysio dus.

Het inrichten van een beweegtuin is niet genoeg. Een actief programma om het gebruik te stimuleren is nodig. Maar dan heb je ook echt een fantastische gelegenheid om bewoners en bezoek samen te laten bewegen.

De fitnesstuin
De fitnesstuin is een andere leverancier van toestellen om buiten neer te zetten. Deze toestellen zijn ontworpen om de soepelheid van gewrichten, de spierkracht in de benen, het evenwicht en het lopen te stimuleren. Er zijn ook enkele toestellen die speciaal ontworpen zijn voor mensen met dementie.

Ze hebben bijvoorbeeld ook een ‘spetterbeek’, bestaande uit houten kuipen en holle stammen, waar water in loopt. Ziet er mooi uit. En wat te denken van een muziekorgel of belevingsportaal.

Fietsen
Buiten fietsen is natuurlijk heerlijk. Als je dat niet meer zelf kunt, zijn er duo-fietsen te koop. Ze zijn er in allerlei vormen en maten en met en zonder trapondersteuning. Kijk bv eens hier.

Volgende week meer over binnen bewegen.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

‘De roze loper’ verpleeghuizen

Ik schreef al eerder over het kiezen van een verpleeghuis. Wat ik daar nog niet in meenam, was de aandacht die je misschien wilt hebben voor het respecteren van de seksuele geaardheid.

De ‘Roze loper’ is een certificaat, dat woonzorgcentra kunnen krijgen als ze op respectvolle manier aandacht hebben voor seksuele diversiteit, zowel bij bewoners als bij personeel. Dat wordt vastgesteld door middel van een tolerantiescan. Organisaties met een dergelijk certificaat, werken actief aan een sfeer van openheid, tolerantie en respect voor mensen met een niet-heteroseksuele geaardheid.  

Veel bewoners van verpleeghuizen zijn opgegroeid in de tijd, waarin homoseksuele relaties taboe waren. Tot 1971 was het hebben van homoseksuele contacten onder de 21 jaar zelfs strafbaar. En pas sinds 2001 kun je in Nederland trouwen als je van gelijk geslacht bent.

Aandacht voor seksuele diversiteit staat gelukkig steeds meer in de belangstelling. De NS zegt bijvoorbeeld in haar mededelingen niet meer ‘beste dames en heren’, maar ‘beste reizigers’. En de Hema maakt geen onderscheid meer tussen jongens- en meisjeskleren. Maar daarmee is het taboe nog niet doorbroken. Voor veel mensen is het nog steeds moeilijk om – zonder enige terughoudendheid – te vertellen dat een kind of kleinkind niet heteroseksueel is.

Nu is er dus ook in de verpleeghuiszorg een certificaat dat aangeeft dat er in een huis aandacht is voor seksuele geaardheid. Ze zullen daar een vrouw eerder vragen naar haar partner, in plaats van naar haar man. Een roze-loper locaties vind je bijvoorbeeld bij Brabant zorg of Amstelring. Deze laatste organiseert maandelijks een ‘Café Rosé’ met amusement en informatie voor de buurtbewoners.

Tips voor het ondersteunen van LHTBers (lesbisch, homoseksuele, biseksuele en transgenders) en het creeeren van een veiligs sfeer lees je hier.

 

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Administratie in het verpleeghuis

Extra geld – het zogenaamde kwaliteitsbudget -kwam beschikbaar voor de verpleeghuiszorg. 85% van dat ‘kwaliteitsbudget’ is inzetbaar voor extra personeel. 

‘Maar het wordt ook steeds duidelijker dat we tegen de grenzen van de arbeidsmarkt
aanlopen. Er zijn al regio’s waar zorgorganisaties plaatsen leeg moeten laten, omdat zij niet voldoende personeel kunnen vinden. Dat probleem zal alleen maar groter worden. We moeten ons voorbereiden op een toekomst waarin we de zorg voor een groeiende groep ouderen moeten organiseren met minder werkenden. Om die enorme uitdaging het hoofd te bieden, is alleen investeren in personeel niet voldoende.’ Dit staat te lezen in het publicatie die op 30 oktober is overhandigd aan minister Hugo de Jonge. De publicatie is geschreven door Actiz, de brancheorganisatie voor zorgondernemers.

Onvoldoende personeel 
Er is nu dus wel geld voor extra personeel, maar er is onvoldoende personeel te vinden. Zorgorganisaties proberen op velerlei manieren mensen te interesseren om in de zorg te gaan werken. Er is ruimte gekomen voor zij-instromers, in de cao is de mogelijkheid opgenomen voor betaalde oriëntatiebanen (3 maanden meekijken in de zorg tegen een salaris van iets boven het minimumloon),  functies worden anders ingericht, waardoor er ruimte ontstaat voor andere type medewerkers als welzijnsmedewerker en gastvrouwen.

Gebruik van techniek?
Toch leveren die maatregelen niet genoeg personeel op. Er zijn ook andere maatregelen nodig: gebruik van techniek bijvoorbeeld. Maar daar mag het budget niet aan besteed worden. En wil je in aanmerking komen voor extra geld, dan ben je bezig met eindeloze administraties en rapportages om het geld aan te vragen en daarna weer te verantwoorden. En de regelingen veranderen keer op keer.
Actiz roept de minister dan ook op om het aantal regelingen en verplichtingen per 2020 sterk te verminderen en ruimte te bieden aan de inzet van technologie als bewegingssensoren, gps systemen en elektronisch cliëntendossier.

In de publicatie komen veel zorgmedewerkers aan het woord. Zo vertelt iemand van Carintreggeland: ‘Meer aandacht voor welzijn, dat is er in het verleden soms toch wel bij ingeschoten. Het zou ook mooi zijn als we vaker gps-systemen kunnen inzetten, om bewoners die dat nog aankunnen meer bewegingsvrijheid te geven. We leven soms in de zorg met zijn allen in zo’n angstcultuur, dat moeten we echt niet willen. Als je er iemand gelukkig mee maakt om met zo’n systeem meer zelfstandigheid te geven, maak er dan gebruik van. Het is vooral de wet- en regelgeving die het soms in de weg staat om dit te doen. Niet de familie, want die is er juist vaak heel erg een voorstander van’.

De publicatie ‘Aan het werk in het verpleeghuis’ is hier te vinden.

Rondom het thema ‘Contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie’ geef ik WORKSHOPS voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

‘In de leeuwenhoek’ on tour

Hugo Borst en Adelheid Roosen leefden een maand mee in de leeuwenhoek, een Rotterdams verpleeghuis. Omroep Human maakte daar 4 programma’s over (de afleveringen terugkijken kan via deze link). Daarin laten Adelheid en Hugo zien hoe je écht in contact kunt gaan met mensen met dementie. Vanuit de gedachte: ieder mens is een mens en vanuit liefde en respect ga je met elkaar om. 

Nu was ‘In de Leeuwenhoek’ on tour. Vier bijeenkomsten in het land, met elk hun eigen thema’s. Ik was aanwezig bij de laatste bijeenkomst in Rotterdam. Tweehonderd mensen in de Arminus kerk.  Er werd gesproken over de thema’s verhuizen naar het verpleeghuis en vrijheid tegenover veiligheid.

Verhuizen naar het verpleeghuis
Je hebt beloofd om voor iemand te zorgen, maar bent op, je kan niet meer. ‘Heeft iemand op dit kruispunt gestaan’, wordt de zaal gevraagd.

Naasten vertellen dat ze het niet meer vol hielden. Maar dat hun partner niet wilde verhuizen en hoe moeilijk het dan wordt om dat tóch te regelen. Het CIZ vindt een weigering om te verhuizen door de persoon met dementie belangrijker dan de uitspraken van de naasten (dat ze niet meer kunnen) of van de zorgverleners (dat het echt niet verder kan zo). ‘Ik zie hoe de vrouw haar ziekte verbloemt als het CIZ langs komt’, vertelt Anne. ‘Waarom is het CIZ machtiger dan de Anne met haar werkervaring’, vraagt Hugo Borst de zaal. Er volgt een voorbeeld van een vrouw die maar man met dementie steeds meer rustgevende medicijnen gaf, omdat ze het zorgen niet volhield.

Of Ellis, die 15 jaar jonger is dan haar man. Het CIZ vond dat ik de zorg moest volhouden, want mijn man wilde niet verhuizen. Ze kreeg geen hulp omdat zij niet verzekerd was in Nederland. Na 6 jaar mocht hij eindelijk naar de dagopvang, maar ook daar was hij moeilijk te houden. Een andere vrouw vertelt dat ze de dagopvang niet kon betalen.

Iemand uit de zorg licht toe hoe versleten naasten zijn en hoe ze vol schuldgevoel zitten op het moment dat de verhuizing dan toch door gaat. In de film zegt Hugo Borst tegen een vrouw die zich schuldig voelt: ‘Ben je gek, dat moet je niet doen, hij was er aan toe.’

Ook wordt duidelijk dat als je de wegen in de zorgwereld kent, het wel makkelijker wordt om hulp te regelen. Laat je dus helpen, via de huisarts of de casemanager.

Vrijheid tegenover veiligheid
Als je verhuist naar een gesloten afdeling, dan is het niet raar dat je je opgesloten voelt. Je hele leven heb je een zekere vrijheid gehad en dan gaan anderen je de hele dag zeggen hoe het moet.

Of het begint al eerder: het is niet meer verantwoord om iemand met dementie te laten autorijden. Maar als er levens op het spel staan, dan is het onvermijdelijk om het autorijden te stoppen. Een vrouw vertelt hoe ontzettend moeilijk ze het vindt als haar moeder nog met haar scootmobiel de weg op wil. Toch wil ze haar ook niet tegenhouden, want het voelt verschrikkelijk om haar moeder haar vrijheid af te nemen.

De wijste woorden vond ik deze: ‘Ik ben dankbaar voor de mensen die mijn veiligheid wilden garanderen. Maar nog meer ben ik dankbaar voor de mensen die me vertrouwen gaven, die zagen wat ik nog wel kon’.
Zorgen dat mensen niet weg willen, door actief met ze te zijn, is ook een mogelijkheid en eigenlijk wel een hele goede!

Rondom het thema ‘Contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie’ geef ik WORKSHOPS voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.

Naasten betrekken bij activiteiten in het verpleeghuis

Wat is je mooiste herinnering van de afgelopen 2 maanden?  En waardoor is dat je mooiste herinnering? Dat vroeg ik de deelnemers van mijn workshop over het betrekken van naasten bij bewegingsactiviteiten in woonzorginstellingen.

Want waar jij van geniet, daar genieten mensen met dementie ook van. Uit de antwoorden bleek wel dat de mooiste momenten veelal te maken hebben met iets doen dat verrassend is, mooi of nieuw, een prestatie. En wat vooral een rol speelt is met wie je dat doet!

Daarom is het ook zo belangrijk om naasten te betrekken als je activiteiten organiseert voor mensen met dementie. Je biedt zowel hen als degene met dementie de gelegenheid om samen iets te beleven, contact te voelen en er toe te doen. 

Mijn oproep is dan ook, om naasten in te zetten bij activiteiten en hen te vragen om te helpen, vóórdat vrijwilligers worden ingeschakeld.
Ook is het fijn als je bij het plannen van een activiteit rekening houdt met de dagen en tijdstippen waarop naasten aanwezig kunnen zijn. Dus doe je iets in het weekend of juist door de week? Organiseer je iets op een middag of juist op een avond?

Ik geef  workshops voor naasten, verzorgenden en vrijwilligers, rondom de thema’s ‘contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie’ en ‘betrekken van naasten’. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

 

Bloedtest om Alzheimer vast te stellen?

‘Ik wil me met al mijn mogelijkheden inzetten om de ontluisterende ziekte dementie beter te begrijpen. Verder hoop ik er aan bij te dragen dat we deze en andere neurologische ziekten, eerder en beter kunnen signaleren en op den duur kunnen voorkomen of genezen’. 

Aan het woord is Charlotte Teunissen, die op 21 september jongstleden aan de Vrije Universiteit in Amsterdam hoogleraar werd in de neurochemie. Tijdens haar oratie – de toespraak die ze hield bij de start van het hoogleraarschap – deed ze uit de doeken, waar ze met haar collega’s aan werkt om dit doel te bereiken.

Er zijn vele soorten van dementie: Alzheimer, Lewy body, vasculaire dementie, et cetera. Het vaststellen dat iemand dementie heeft én welke vorm, is een belastend proces. Daarbij wordt er gebruik gemaakt van geheugentesten, gedragsobservaties en onderzoek van hersenvocht. In dit hersenvocht zijn er bij elke vorm van dementie specifieke eiwitten te vinden. Deze specifieke stoffen worden ook wel ‘biomarkers’ genoemd. Biomarkers helpen niet alleen bij het stellen van de diagnose, maar ook bij het helpen voorspellen van ziektes en bij het bepalen of behandelingen aanslaan.

Voor het afnemen van hersenvocht is een ruggenprik nodig. Charlotte en haar team werken aan het maken van bloedtests, die daarvoor in de plaats kunnen komen.
Voor de ziekte van Alzheimer – de meest voorkomende vorm van dementie – is een dergelijke bloedtest in ontwikkeling: een belangrijk eiwit dat bij Alzheimer in het bloed zit, is met een hele gevoelige test te meten. ‘Door nieuwe technologieën kunnen we nu een belangrijk Alzheimer eiwit in een vroeg stadium vaststellen met een bloedtest.’ De ontwikkelde bloedtest wordt nu uitvoerig  onderzocht. Daarbij wordt gebruik gemaakt van ‘biobanken’: banken waar grote hoeveelheden lichaamsvloeistoffen liggen opgeslagen, zoals bloed en hersenvocht. In die vloeistoffen wordt gezocht naar welke biomarkers specifiek voorkomen bij bepaalde type hersenziektes.

Charlotte hoopt dat er binnen 5 jaar voor de belangrijkste vormen van dementie een overzicht is van biomarkers voor de diagnostiek van verschillende vormen van dementie.
De bloedtesten moeten uiteindelijk verder ontwikkeld worden door diagnostische bedrijven, die ze beschikbaar maken voor de markt.
‘Ik hoop op deze manier ook genezing dichterbij te brengen, zodat we mensen een beter perspectief kunnen bieden.’ Aldus Charlotte Teunissen. We hopen met haar mee!

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Ik geef  workshops voor naasten, verzorgenden en vrijwilligers, rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Als je op de site je mailadres invult (rechterkolom), dan ontvang je mijn wekelijkse blog gratis in je mailbox.

Websites over dementie

Gelukkig is er de laatste jaren steeds meer aandacht voor dementie: er wordt veel onderzoek gedaan, er wordt samengewerkt aan projecten om de zorg te verbeteren, er is aandacht voor de situatie thuis, voor mensen met beginnende dementie, voor specifieke soorten dementie etcetera. Maar hoe vindt je nu de juiste informatie in de brei aan informatiebronnen die er nu is ontstaan?

Ik vind dat zelf ook best lastig. Toch helpt het in de zorg enorm als je kennis hebt over de ziekte, als je over nieuwe ontwikkelingen leest en als je vragen kunt stellen en zorgen kunt delen.

Een lijstje met bronnen:

Algemene brede informatie over de ziekte:
www.alzheimer-nederland.nl
www.dementie.nl 

Hulp voor mantelzorgers en mensen met dementie:
http://www.dementieonline.nl/
www.dementieverhalenbank.nl

Wat voor vernieuwingen zijn er in de zorg:
www.innovatiekringdementie.nl
www.modernedementiezorg.nl

Informatie over minder voorkomende soorten van dementie:
www.ftdlotgenoten.nl
www.lewy-body.nl
www.jongdementie.info

Waar vind ik hulp(middelen):
www.dementie-winkel.nl
www.alleszelf.nl/

Natuurlijk zijn er nog veel meer sites, maar ik houd het liever kort.

Rondom het thema contact maken en op bezoek gaan bij mensen met dementie geef ik workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers. Klik hier of mail me menskapitaal@live.nl

Anniek Kramer, Auteur van ‘OP BEZOEK BIJ EEN DIERBARE MET DEMENTIE, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘, samen met Marcelle Mulder.

Mijn wekelijkse blog in je mailbox? Vul dan op de site in de rechterkolom, je mailadres in.