De dag dat ik mijn moeder wegbracht naar het verpleeghuis, was toch wel één van de verdrietigste dagen uit mijn leven. Dat zal voor veel mensen zo zijn. Om de stap iets kleiner te maken is het fijn als je vooraf goed kunt kennismaken met de nieuwe woonplek en de mensen die daar werken.
Zomaar van de ene op de andere dag een nieuwe woonomgeving, een nieuwe kamer, allemaal andere gezichten om je heen. Je hebt al zo veel moeite om de wereld om je heen te begrijpen en ineens is dat stukje vertrouwdheid ook verdwenen. En je begrijp vaak ook niet waarom dat nodig is.
Wat kun je als verpleeghuis doen om dergelijke gevoelens te voorkomen of te verminderen?
- Bied uitgebreide mogelijkheden om vooraf kennis te komen maken. Neem de tijd om mensen rond te leiden, de verschillende huiskamers of woningen te laten zien en de faciliteiten die er zijn in het huis.
- Ga bij de mensen thuis langs en bespreek wat mensen belangrijk vinden in hun leven.
- Maak zo mogelijk al een overzicht van de sociale contacten en de levensgeschiedenis van de toekomstige bewoner.
- Maak eventueel foto’s van de thuissituatie, die de sfeer vangen die daar hangt. Of van bijzondere voorwerpen die daar staan. Vraag van dingen die je ziet (en fotografeert) wat ze betekenen voor de toekomstige bewoner.
- Leg uit dat vertrouwde dingen in de kamer iemand helpen om zich thuis te gaan voelen.
- Zorg bij de verhuizing voor ontvangst door iemand met een vertrouwd gezicht.
- Doe het samen met de familie. Stem verwachtingen af.
- Bel na de eerste nacht op naar de naaste om te vertellen hoe het gegaan is. Vraag ook hoe het met de naaste is.
Een voorbeeld van de Frankelandgroep vind je hier.