De Deense schrijfster Kirsten Thorup schreef dit prachtige boek al in 2003 en in 2007 werd het in het Nederlands vertaald.
Het boek gaat over Carl Sorensen, die tegen zijn zin in een verpleeghuis is opgenomen. Zijn vrouw is het jaar daarvoor overleden en zijn zoon en zijn gezin konden niet langer voor hem zorgen.
..bestraft met de hoogste straf die er bestond: verbanning uit het huis dat hij in voor- en tegenspoed met Martha had gedeeld, weggejaagd bij alles wat hem met deze aarde bond, een verbanning waar hij zich met gebruikmaking van al zijn krachten tegen had verzet…
Ook zijn dochter verschijnt opeens weer in zijn leven en dus ook in het leven van haar broer.
Na alle ontberingen van vandaag die zijn lichaam zich met dodelijke vermoeidheid herinnerde, wilde hij alleen zijn. Ze moest begrijpen dat ze ongelegen kwam en hem stoorde in zijn middagslaap.
Wie besluit er hoe het leven van de oude man er uit ziet, waar hij woont of hij wel of niet naar buiten mag? Hoe verzoen je je met de besluiten en welke spoken uit het verleden duiken er op? Welke motieven spelen er een rol bij de keuzes die je maakt?
Ze werd niet gedreven door haar wens om hier te zijn, maar door een schuldgevoel tegenover haar overleden moeder en de nu tot het verzorgingshuis veroordeelde vader..
‘Jij hebt je comfortabel op de achtergrond gehouden en alles aan ons overgelaten. Dan moet je nu ook accepteren dat wij de beslissingen nemen.’ (Zegt de broer tegen de zus).
Er is een familiegeheim dat de vader aan zijn dochter Ellen probeert te vertellen, maar ze wil het niet begrijpen.
Ellen was er niet op voorbereid om in een verzorgingshuis te zitten en voor de ouders van haar vader te spelen. Hij moest háár troosten, haar in zijn armen nemen en wiegen. Ze begreep dat haar gevoelens achter liepen.
Ze kon haar vader niet verlaten en hem ook niet meenemen. Haar binnenste was een slagveld van opgekropte gevoelens.
Andere rake citaten over dementie:
Ze liep alweer naar de deur. Ik wou dat ze nog even was gebleven, gewoon bij het bed blijven staan. Maar ik had niet langer de controle over mijn woorden.
Hij groef in zijn geheugen. Hij pijnigde zijn hersenen, die hem verder grote reizen in de ruimte en de tijd lieten maken.
Hij bevond zich in een doorzichtige leegte, een permanent nu, zonder toekomst of verleden.
‘Freelance, kun je daar van leven?’ had hij gevraagd, toen hij het stellen van vragen nog niet had opgegeven.
Hij wilde dat er een gedachtelezer in de familie was, iemand die alle onuitgesproken fragmenten kon opvangen die in de chaos van de morseachtige signalen in zijn inwendige oor kraakten en waarvan slechts een fractie over zijn lippen kwam.
Ellen dacht aan wat je verder nog kon doen in een verzorgingshuis.’Vroeger zong je altijd voor me’, zei ze.
Op bezoek gaan bij iemand met dementie: het is zo belangrijk! ‘.. en hij was dankbaar dat hij op deze verlaten, lege plek iemand tegen kwam die hij kende.’
Wil je iedere week mijn blog in je mail? Klik dan in de rechterkolom bovenaan op ‘Volg dementie’.
Ook nodig ik je uit dit bericht te delen via LinkedIn of facebook. Dat kan makkelijk via de knoppen hieronder.
Dit is de laatste blog voor de zomervakantie. Half augustus worden de blogs weer vervolgd.
Kennis over dementie vergroten
Nog even een ander bericht erbij : Vandaag werd bekend dat de overheid in de komende 5 jaar bij een miljoen mensen de kennis over dementie wil vergroten. Hier het bericht:
Staatssecretaris Martin van Rijn (VWS) kondigt aan dat in de komende vijf jaar een miljoen Nederlanders worden bijgespijkerd over dementie. Van Rijn wil het besef en het begrip van de samenleving voor dementie vergroten omdat de hersenaandoening een grotere rol in ons dagelijks leven zal spelen.
Dat schrijft de staatssecretaris aan de Tweede Kamer. Van Rijn trekt tot 2020 voor zijn plannen 16 miljoen euro uit.
Een miljoen paar extra oren en ogen
Van Rijn: ‘Dementie is verschrikkelijk. En of we willen of niet: dementie zal de komende jaren een steeds grotere rol in ons dagelijks leven spelen. Daarom zet ik in op een miljoen paar extra oren en ogen. Mensen die doorhebben wat er aan de hand is als iemand het even niet meer weet in de supermarkt of zonder bestemming in de bus stapt. Daar is bij mensen zoals jij en ik meer besef en begrip voor nodig, ook om zo vroeg mogelijk een helpende hand te kunnen bieden.’
Besef dementie vergroten
De staatssecretaris start daarom met het vergroten het besef en begrip van dementie. Voor dit initiatief – naar Engels voorbeeld – dat zal vallen binnen het Deltaplan Dementie – is tot 2020 2 miljoen euro per jaar beschikbaar. Het streven is dat een miljoen mensen binnen vijf jaar beter bekend raken met dementie en dat toepassen in hun baan en bestaan. Denk hierbij bijvoorbeeld aan familieleden, winkelpersoneel of buschauffeurs.
Knelpunten opsporen en oplossen
Dementie zorg loopt dwars door verschillende zorgwetten. Zorgverzekeraars en gemeenten hebben met de hervorming van de langdurige zorg verantwoordelijkheid gekregen voor zorg thuis. Dat betekent niet dat het in de praktijk van alledag daarmee ook is geregeld. Staatssecretaris Van Rijn gaat met gemeenten, verzekeraars, uitvoerders en aanbieders concrete knelpunten in wet- en regelgeving voor samenwerking opsporen en oplossen. De nieuwe zorgstandaard moet goed worden nageleefd.
Deltaplan dementie
Het kabinet maakte al eerder bekend tot 2017 32,5 miljoen euro te investeren in het Deltaplan Dementie, dat voorziet in wetenschappelijk onderzoek naar de dodelijke hersenaandoening.
Dementie in Nederland
Mensen leven gemiddeld acht jaar met dementie: zes jaar thuis en twee jaar in een zorginstelling. In Nederland leven naar schatting 260.000 mensen met dementie. Dat aantal stijgt in 2050 tot 400.000, omdat Nederland meer ouderen krijgt die bovendien steeds ouder worden. Met het stijgen van de leeftijd neemt de kans op dementie toe.
Hervorming langdurige zorg
Het vergroten van kennis en besef van dementie is onderdeel van de hervorming van langdurige zorg. Die is er op gericht is de kwaliteit, houdbaarheid en betrokkenheid bij de zorg te versterken en te verbeteren.
Over dementie 